Zo de feestdagen zijn weer achter de rug en in 2025 direct vol een drukke werkweek in, dus pas laat het verslag van de Midwinter viering. Het zij zo. Voor mij waren de laatste dagen van 2024 dagen van ‘gewoon’ werken (alleen kerstdagen en 1 januari vrij genomen) en thuis een beetje het huis opruimen, wegdoen wat ik niet meer mee wil nemen en de stofwebben van het verleden wegwuiven. Fris het nieuwe jaar in! Echter, het liefst kruip ik nu in een diep holletje diep in de grond en kom ik in het voorjaar er weer uit, intens moe ben ik. Volgend jaar misschien toch maar vrij nemen rond het einde van het jaar of ergens richting sneeuw reizen, die eeuwige regen en wind hier ben ik zo zat.

De kerstdagen heb ik doorgebracht met mijn nicht en de andere dag met een vriendin, beiden in rouw vanwege verlies van geliefden. Als aankomend Rouwvrouw deins ik niet weg voor tranen en de dood en ik vier toch geen kerst (want Christelijk) en hou al helemaal niet van verplicht gezellig doen, dus ik heb de feestdagen met hen doorgebracht. Het was ondanks of juist door verdriet en tranen een fijn samenzijn, het is goed verhalen te delen met elkaar en de overledenen niet te vergeten. Tijdens het eten een bordje en drankje bijzetten, herinneringen ophalen. Waar deze dagen eigenlijk om draaien is immers terugblikken, loslaten wat niet meer dient, bezinning, voorouders, samenzijn, lichtjes in het duister brengen en ook vooruitkijken.

Midwinter

Het feest wat ik wel jaarlijk vier is Midwinter en ook dit keer weer met Swesaz. Dit is hun zesde Midwinter viering en ik doe voor de vijfde keer mee. Wat vliegt de tijd!! In die tijd is deze groep echt familie geworden, een sibbe. Er komen mensen bij en er vallen soms wat mensen af en dit keer zijn we met 30 lieve mensen samen om het Midwinterfeest te vieren en wel na de 12 nachten, 3 tot en met 5 januari.

Joelhof

Vrijdag arriveren we in de late middag in Drenthe en treffen daar Axnot en Lianne van Swesaz reeds aan. Alles wordt klaargezet, soep voorbereid en bedden opgemaakt. Ook versieren we gezamenlijk met groen, kaarsen, en ander moois. We zetten de foto’s van onze overleden voorouders bij de haard neer en dit jaar nodig ik mijn vader uit. Zo fijn om onze geliefde overledenen zo bij elkaar te zien.
Het ziet er zo gezellig en feestelijk uit!

Koningstaart

Als we allemaal aangekomen zijn worden de 3-kleur kaarsen ontstoken en de ruimte ingerookt, om de overgang van de profane naar de sacrale wereld te markeren. We beginnen de maaltijd met een toetje, namelijk de koningstaart met een boon erin, wie de boon treft wordt de nieuwe koning en ook ons offer morgen tijdens het ritueel. Met lange tanden eten we de taart (die stiekem wel heel lekker is) en het lot kiest dit maal nieuw bloed in de vorm van Marco met wie wij net kennis hebben gemaakt. Het was kort maar krachtig haha 😉

Druppels bloed

Omdat het zo gezellig is wordt de spelletjesavond overgeslagen zodat iedereen lekker kan bijpraten onder het genot van een drankje en breisels. De mannen bereiden hun reis voor de volgende dag samen voor en de vrouwen borduren in de tussentijd drie rode symbolen op zakdoeken die iedere man morgen meeneemt. Deze symboliek zie je in sprookjes als de Ganzenhoedster, drie bloeddruppels verwijzend naar afkomst en een herinnering voor de drager om op het juiste pad te blijven en de weg naar huis terug te kunnen vinden.

Moordenaarsveen

Na het ontbijt de volgende ochtend vertrekken de mannen met hun kleding binnenstebuiten gekeerd en gezichten zwart gemaakt op hun tocht door een licht besneeuwd landschap, op missie naar het Moordenaarsveen om daar een zoenstaak te planten voor de koude zielen. Deze zielen zijn niet genodigd en dus rusteloos. De mannen zijn zwart geschminkt om de zielen die tussen wal en schip gevallen waren niet af te schrikken en de koude zielen de mogelijkheid te bieden weer terug op de wal te komen. Ook dragen zij hun jassen binnenstebuiten om de hen te misleiden. De mannen spreken niet, een handeling van vrede als tegenhanger van de chaos.

Lotsdraden trekken

Wij vrouwen bleven warm bij de haard om draden te trekken uit nog ongevormde wol, lotsdraden die een brug vormen tussen ons en onze voorouders en de grafheuvels die we gaan bezoeken tijdens het middagritueel en ons joelhof. Het draden trekken is een magisch religieuze handeling verbonden met leven en dood. Door te spinnen spreek je de liminale sferen aan. De draden zijn een brug tussen hun wereld en de onze, maar ook de onderwereld, de nornen, de drie spinsters, zitten immers aan de voet van Yggdrasil, de wereldboom die de negen werelden met elkaar verbindt. In stilte neuriën en spinnen wij tot de mannen buiten de staak planten.

Bij de haard

Als de mannen weer thuiskomen worden zij warm ontvangen met een borrel en een knapperend haardvuur. Wat zien ze er fantastisch uit! Kleine Fokke klimt geschrokken naast mij op de bank en duikt dicht tegen me aan. Hij hoort zijn vader, maar ziet alleen maar zwarte mannen en maskers, ik zie de verwarring en lichte angst in zijn ogen. Ik moet denken aan mijn reactie als kind op zwarte piet. Licht ontzag maar ook een beetje angst, je wil toch niet meegenomen worden in de zak en ben ik wel echt lief geweest dit jaar? Op een gegeven moment voelt hij zich veilig en voel ik hem ontspannen. De gemaskerde mannen hebben geen kwade intenties en zijn welkom.

Dan is het tijd voor lunch, een beetje me-time en tijd om alvast de maaltijd van vanavond voor te bereiden.

Veenmeer en grafheuvels

De tijd vliegt en rond het vallen van het donker gaan we richting het veen en de grafheuvels. We stoppen bij het veenmeer, een spiegel, een portaal naar de andere zijde, spiegels moeten met respect en veilige afstand benaderd worden, want reflecties kunnen bedrieglijk zijn, Veenmeren waren heilig en we vinden hier ook veel offers in terug. We maken contact en lopen rond het meer naar een aangrenzende grafheuvel. De belangrijkste grafheuvels vind je het dichts bij het meer, het dichts bij het sacrale. Bij deze grafheuvels doen wij ons voorouder ritueel en nodigen hen uit om ’s avonds bij ons aan tafel aan te schuiven, we doen een heildronk en vervolgen onze weg naar de plek waar wij de kosmos weer in beweging zetten.

 

Het rad draait

De vier dwergen Norðri, Suðri, Austri en Vestri worden aangeroepen en we schenken ons offer aan de holden in de jeneverstruiken en doen onze op papier geschreven wens in het rad. Het is donker en tijd om onze koning te offeren. Arme Marco, wat moet hij opgelucht zijn geweest toen hij door had dat wij een stand-in in de vorm van een Duivenkater ‘man’ meegebracht hebben. We eten ieder een stukje van het offer en het verhaal van Ymir en de creatie van de wereld wordt verteld en dan het moment suprème,  het zonnerad wordt ontstoken. De koning draait het rad en we halen opgelucht adem, de tijd is weer gaan tikken, de tijd van stilstand en ‘het niets’ is voorbij, de zon zal weer aan kracht toenemen.

Feest- en offermaal

Weer thuis in het Joelhof kleden wij ons allen in het wit en ik drink in de kamer met vriendinnen een borrel om de tenen te ontdooien, maar het hoge percentage alcohol zakt regelrecht naar mijn tenen. Ik drink niet zo veel en had ook expres niet veel gegeten deze dag om plek te houden voor het feestmaal, in de middag ook al een borrel op bij de terugkeer van de mannen en bij het ritueel de nodige heildronken Mede, dus oeps, Charissa is een beetje tipsy. Ach ik heb gelukkig een heel blije dronk en kan straks naar bed kruipen. Gelukkig doe ik dit niet dagelijks, want ben graag in controle over mijn denken en lichaam haha. De neut was wel heel erg lekker (zelf gemaakte kruidenbitter met wat vanille, heerlijk).

Aan tafel, ik geniet er altijd zo van al die mooie witgekleede mensen zo zij aan zij, knus en het voelt altijd heel bijzonder. We eten in stilte het offervlees, doen heildronken op onder meer Wodan en Freyr/Freya en wie wil kan zweren op het zwijn iets te volbrengen komend jaar of iets delen waar wij trots op zijn. Ik heb dit jaar moeite met voornemens en plannen en heb ook niet helemaal helder wat ik aan het eind van het jaar bereikt wil hebben en voel me ook niet echt ergens trots op, maar ik voel me wel heel dankbaar, dankbaar voor Swesaz, de vriendschappen en heidens kennis die ik dankzij hen steeds meer leef en ik dank in het bijzonder mijn beste vriendin Karina dat ze naast me wandelt, in goede en slechte tijden. We kennen elkaar al een lange tijd en werken ook nog eens samen, je zegt daardoor wellicht niet vaak genoeg hoezeer je de ander waardeert en hoe trots je op hen bent. Ik voelde toen de drinkhoorn bij mij aankwam sterk de inspiratie om mijn waardering, dank en liefde voor haar te delen.

Ik schiet ook vol als een vriendin uit de groep mij bedankt voor de hulp en steun die ik haar heb gegeven tijdens haar ziekte. Ik vind het vanzelfsprekend, ze is als familie voor me. Het komt als een verassing dat ze mij noemt en het raakt me. Een beetje hetzelfde hoorde ik tijdens kerst van mijn nichtje, dat ze me zo waardeert voor mij hulp en het haar vasthouden tijdens de crematie van haar geliefde, zo’n simpel gebaar, wat dan toch zo belangrijk is voor de ander. Het is een mooie reminder dat je niet heel veel hoeft te doen, maar ‘gewoon’ er moet zijn en je hart moet laten leiden. Minder doen is wellicht een goed voornemen voor mij, zodat ik er meer kan zijn voor anderen. En er kan zijn voor mezelf, want ik ren mezelf een beetje voorbij de laatste tijd.

Cadeautjes

En dan is het tijd voor cadeautjes en het lot beslist tijdens het natafelen welk geschenk wij mogen ontvangen. Toevallig krijg ik mijn eigen meegebrachte cadeau, maar gelukkig mag ik ruilen. Ik ga naar huis met mooie kaarsjes in stenen potjes en een pot lekker jam.

Nornen

Dan horen we opeens het bonken van een Seidr staf op de vloer en ‘de drie vrouwen’ komen binnen, de ene zwart, de tweede rood en de derde wit. Bij hen kunnen wij middels runen en draden een kijkje krijgen in onze toekomst. Ik ontvang weer Raido, een beetje mijn ‘stalker’ rune. “Focus op de reis, niet zozeer de bestemming”. Tja zo kom ik ‘er’ nooit natuurlijk! 😉

Tot de kleine uurtjes wordt er gepraat en de volgende ochtend is het opstaan zwaar, doch we waren allemaal opgewekt en er worden eieren gebakken voor het ontbijt. Restjes van het avondeten smaken ook prima de volgende ochtend als anti-kater ontbijt, dus we genieten nog even.

Spel en afscheid

Het spel van vrijdag doen we na het ontbijt, met een houten kop, haha heel slim! Het is een heidense quiz waar ik afval op een datum-vraag, dit is niet mijn sterkste punt, ik weet nu ook nooit welke dag het is en jaren haal ik altijd door elkaar. De winnaars gaan naar huis met het Swesaz-kwartet en Wodan T-shirt.

Dan is het tijd om op te ruimen en afscheid te nemen. Er wordt geknuffeld en dan is het weer voorbij. Maar wij zien elkaar weer, aan het eind van de winter bij de Winterban, wat we naar alle waarschijnlijkheid weer openbaar zullen vieren! Helaas denk ik dat ik er dan niet ben, maar wie weet, ik wacht de datum af. Zie de website van Swesaz om op de hoogte te blijven. Ook zijn ze actief op Facebook.

Tot spoedig lieve vrienden, oud en nieuw. ♥

Charissa Gerdina

 

Foto’s door Ellie, Karina, Femke en ikzelf