Toen ik de oproep van Inger Tromborg Syverud en Fieke van der Hurk zag van een workshop rondom Seid en de kracht van de stem melde ik mij direct aangemeld. Echter al snel daarna kwam de twijfel, want ik kan helemaal niet zingen. Tja ik zoek graag dingen op die mij uitdagen en mezelf laten horen is nog altijd een dingetje, zij dat het mij minder hindert als in het verleden, en ik laat me er zeker niet langer door weerhouden. Bovendien weet ik ook dat in magisch werk het niet gaat om de schoonheid van de zang, maar om de intentie. Toch hoop ik tijdens deze workshop tips te krijgen hoe ik mijn stem het beste kan trainen en krachtiger kan maken, zodat ik het beter kan inzetten bij Galdr en Seidr. En hoe fantastisch is het dat Lindy-Fay Hella (zangeres van de band Wardruna) ons hierbij komt helpen! Zij is klassiek geschoold in zang en weet vast hoe wij dit het beste kunnen aanpakken. Tijdens de workshop deelt ze haar ervaringen en gedachten over stemgebruik en zingen als bron van innerlijke kracht.

Met eigen ogen

Er zijn veel mensen zo dom,
ze geloven slechts in dat wat ze zien met eigen ogen,
dat wat ze horen met eigen oren.
Ze geloven slechts dat wat men kent.
Ze geloven niet in de raad van de Oudsten,
of in de kracht van helden
en niet in seidr, huklaraskap, de kracht van de geest.
Niet in de krachtige toverij, fjölkynngi.
Seidkona’s, seidhmadrs, bewegers van de elementen,
zoals Odin het kon,
en zij die het leerden van hem.
~ Proloog van Gongu Hrolfs Saga.

ING.BORG

ING.BORG
bestaat uit Inger en Magnus Tromborg Syverud (Magnus is niet bij de workshop). De naam is een combinatie van Inger en Tromborg, en dit is ook de naam van de boerderij van waaruit zij een toevluchtsoord bouwen waar natuur, dieren en mensen kunnen floreren vanuit en met oude magische tradities. Er zijn vier belangrijke magische tradities uit de oorspronkelijke bronnen. Ze houden zich allemaal bezig met de natuur en kunnen worden gebruikt om wijsheid, inzicht, genezing en gezondheid te verkrijgen, voor gidsen en verbindingen met de geesten, en om kracht en evenwicht te behouden. ING.BORG geeft workshops in deze vier tradities:

  • Buiten zitten (Utiseta), een heidense gewoonte voor het zoeken naar inzichten en visioenen.
  • Seid, trancewerk door middel van zang om visioenen te bereiken, energie te manifesteren of energie op te wekken.
  • Galder, oerzang door middel van symbolen en verzen die energieën en kracht manifesteren.
  • Runes, gebruikt voor inzicht, heling en helderheid. Maar ook voor magie en manifestatie.

Seid

Dit weekend richten we ons op Seid/Seiðr/Seið. Seið is een vorm van magie of hekserij uit de Noordse cultuur en komt voor in verschillende saga’s. Enkele bekende saga’s waarin seiðr wordt genoemd zijn:
Eiríks saga rauða (Saga van Erik de Rode): Deze saga beschrijft de ontdekking en kolonisatie van Groenland en bevat verwijzingen naar seiðr-praktijken. De Grœnlendinga saga (Saga van de Groenlanders): Samen met de Eiríks saga rauða beschrijft deze saga de Noordse ontdekking van Noord-Amerika en bevat ook elementen van seiðr. En de Ynglinga saga: Deze saga, onderdeel van de Heimskringla, vertelt over de vroege Noorse koningen en bevat beschrijvingen van seiðr-praktijken. Dit weekend vormt een verhaal uit de sage van Eirik de Rode vormt de basis voor het type Seid dat we dit weekend verkennen.

Sejd, Noorse seið, is een vorm van Noordse magie en spirituele praktijk die zijn oorsprong vindt in de Oudnoorse cultuur en heeft duidelijke overeenkomsten met het sjamanisme. Seid wordt ook wel onder hekserij of magie geplaatst, maar dan heet het in de volksmond Trolldom om niet te verwarren met de magie van een goochelaar. Meer magie of hekserij van het volk dus. Seid kan gebruikt worden om met de levensdraden te werken, visioenen, genezing en nieuwe persoonlijke inzichten te verkrijgen. Seid wordt intuïtief uitgevoerd door te zingen, waardoor de beoefenaar in trance raakt.

In de Noorse mythologie waren het de Nornen die de levensdraad sponnen, niet alleen voor mensen, maar ook voor de Aesir. De levensdraad was iets dat werd gesponnen, een koord of touw dat naar wens kon worden weggestuurd of aangetrokken. Er zijn theorieën dat seid te maken heeft met het spinnen, sturen, aantrekken en manipuleren van deze spirituele draad.

Seid werd voornamelijk (maar niet uitsluitend, denk aan Odin) uitgevoerd door vrouwen die bekend staan als “seid vrouwen” (seið-kona). Seid werd in de oudheid beschouwd als een krachtige en gerespecteerde praktijk. Het ging vaak gepaard met het gebruik van trances, gezangen, trommels, ratels en andere rituelen om een veranderde staat van bewustzijn te bereiken. Hoewel Seid-praktijken minder gangbaar werden na de introductie van het christendom, zijn er tegenwoordig mensen die Seid bestuderen en beoefenen als onderdeel van hun verbinding met de Noordse spiritualiteit en erfgoed.

Nu richt ik mij voornamelijk op mijn Germaanse roots, maar natuurlijk werd er vroeger veel gereisd en hebben wij vele raakvlakken met Scandinavië. Bovendien zit er ook Scandinavisch DNA in mij, en in de meeste West-Europeanen. Ook hier zullen gelijksoortige praktijken hebben plaatsgevonden, dit lezen wij in wetsbepalingen, bijvoorbeeld verboden op het zingen op grafheuvels, op het buitenzitten, zitten op drempels en verboden op spinnen tijdens bepaalde dagen. Veel kennis over religie en spiritualiteit in het pre-christelijke Noordwest-Europa is verloren gegaan, maar vooral in de Scandinavische landen zijn er nog sporen te vinden. Sporen die spreken van magie, tovenarij en sjamanisme. Oude wetten die handelen over vervloekingen, magische platformen en menselijke beïnvloeding van het weer. Verhalen die vertellen over de mensen die Seid bedreven. Mensen die spraken met de voorouders in hun grafheuvels, communiceerden met de landgeesten en orakelden voor de gemeenschap. Ze zaten op hoge zetels, hadden contact met het dodenrijk, werden verguisd, gevreesd en geëerd.

Voor haar uitgekozen door de Vader der Heren
armringen en halsringen
Zij ontving voor haar wijze kennis
en haar staf van waarzeggerij
Zij zag wijd
en wijd over alle werelden van verwanten
~ Vǫluspá, strofe 29

 

Workshop Seid, song and the power of the voice – Epe
29 november – 1 december 2024

Op vrijdag komen we in de late middag aan in een groepsaccommodatie in een donker bos in Epe. Oei, wat een grote groep, zo’n 40 personen! Voornamelijk vrouwen, maar er zijn ook een aantal mannen gelukkig. Een paar mensen ‘ken’ ik en ik zie ook een aantal ‘bekende’ gezichten van social media en andere evenementen en workshops. Men komt van heinde en ver, uit de VS, Italië, Engeland, Noorwegen, Denemarken en natuurlijk Nederland. Bij het inchecken mag ik kiezen of ik in een drukke slaapzaal met allemaal vrouwen wil slapen of met die paar mannen een kamer wil delen. Nou doe me die mannen maar. Snurken kan ik wel aan wennen, keuvelende vrouwen niet ;-). Wat een vooroordeel hè, want vrouwen snurken natuurlijk ook en achteraf valt het snurken van de mannen gelukkig reuze mee. Bij de vrouwen schijnt het zeer rumoerig te zijn geweest, dus ik heb een goede keuze gemaakt.

De kring opent

Na de kamerverdeling komen we samen aan de lange eettafel en eten soep zodat we daarna samen het openingsritueel kunnen doen. Het is een koude en heldere nacht, buiten staar ik naar de prachtige sterrenhemel en het donkere bos in. Een voor een worden we schoon gerookt en mogen naar binnen voor het openingsritueel. De hoorn met mede gaat rond, we delen onze reden van het hier zijn. Inger en Lindy-Fay stellen zich voor, ze zijn verlegen, wat ontwapenend is om te zien, en ook een beetje geruststellend. Zelf ben ik ook niet heel zelfverzekerd, dus fijn om te zien dat zij ook kwetsbaar (en krachtig tegelijk) zijn. Taal blijkt ook nog een dingetje dit weekend. Maar het is wel charmant en gelukkig versta ik ook wat Noors.

Fylgja

We zingen voor het eerst samen en het is prachtig en krachtig, kippenvel. We zingen namelijk voor onze Fylgja. Ik voel haar en onze Fylgja’s samen sterk aanwezig, verbonden. Zo mooi hoe werken met mijn Fylgja steeds meer op mijn pad komt. De band wordt ook steeds sterker en geeft me zoveel kracht en zekerheid. Vertrouwen

Dan is het tijd om wat te babbelen en drankje te doen. Ik blijf dit weekend sober en helder en maak het niet laat, want ik voel me al de hele dag niet lekker en wil niet ziek worden.

Intentie

De volgende ochtend vroeg uit de veren en ik voel ik me gelukkig wat beter. Lekker naar buiten voor degene die vroeg op zijn. We leren van Lindy-Fay een aantal oefeningen om ons lichaam en stem op te warmen. De stoere Inger loopt op blote voeten buiten, brrr ik ben blij met mijn schapenvelletje en dikke sokken.

Na een uurtje buiten oefeningen doen, gaan we naar binnen voor het ontbijt en de rest van de deelnemers verzamelt zich ook.

Na het eten krijgen we een flink stuk theorie voor onze kiezen en we oefenen een beetje met Galdr en Lindy-Fay laat ons haar beste joik horen, zo gaaf.

Na de lunch gaan we in groepjes buiten werken. Elk groepje kiest samen een ‘geheime’ intentie en terug in de cirkel zingt elk groepje hun gekozen intentie en de rest deelt wat zij doorkrijgen als ze de zang horen en ervaren. Bijzonder hoe dichtbij we vaak zitten bij de gekozen intentie. Ook weer een goede les voor mij om nog meer te vertrouwen op wat ik doorkrijg, na al die tijd en ervaring, twijfel ik soms nog aan mezelf, ik moet ook durven mijn inzichten te delen met anderen, ook al wijken mijn ervaringen soms af van de rest, want ik heb de intenties een paar keer precies goed doorgekregen blijkt achteraf.

Tijd om samen te eten, er is heerlijk stoofvlees met rode kool gemaakt en dat gaat er wel in. want dit soort werk slurpt altijd energie.

High seat ritueel

In de avond komen we weer samen in de kring en nemen we deel aan een high-seat ritueel. De bedoeling was dat we samen een intentie kiezen om te zingen, maar we komen er niet uit met elkaar. Inger besluit dat we allemaal onze eigen intentie kiezen en deze zingen. Inger neemt samen met Andrea (Italië) plaats op de high seat, staf in handen, voeten van de grond en wij beginnen met zingen tot zij in trance zijn, dit duurt ongeveer een uur. Daarna worden vanuit de trancestaat vragen uit de groep beantwoord door Inger en Andrea.

Ik heb voor meer zelfvertrouwen gezongen, zodat ik mijn noodlot durf te ‘volgen’ en volluit durf te leven, mijn voet van de rem afhalen. Vertrouwen in het groter geheel, op mijn Fylgja en vertrouwen in mijzelf (waar Fylgja natuurlijk ook een deel vanuit maakt). Ik zing vol overgave en het uur lijkt in vijf minuten voorbij. Zo bijzonder om als deel van een groep te zingen. We houden elkaars handen vast, ter bescherming. De energie is krachtig, en tegelijk heel mooi en puur. Inger deelt na afloop ook dat zij het zo ervaren heeft en dit schijnt vrij uniek te zijn, zeker bij een groep die elkaar nog niet zo goed kent.

Dan is het tijd voor het profane, er wordt buiten vuur gemaakt en al snel volgen de schunnige en sterke verhalen, het is gezellig en er wordt tot de kleine uurtjes muziek gemaakt en gelachen.

Natuur

Zondagochtend mogen we een uurtje langer blijven liggen. Een van de deelneemsters wil een sessie Haka doen. Ik kies ervoor om in mijn eentje een wandeling in het bos te doen. Haka trekt me niet en vind ik ook niet echt passen bij dit weekend. Het heeft misschien iets weg van Galder, maar het is toch een andere cultuur. Niet dat ik dat niet interessant vind, ik hoef het alleen niet zelf te beoefenen en dit weekend ook geen behoefte aan. Het bos doet me goed. Rust, stilte en bezinning.

Na de Haka en het ontbijt volgt nog wat theorie en vragen over gisterenavond worden behandelen. Dan gaan we weer fijn naar buiten, vormen een cirkel en Inger en Lindy-Fay roepen de vier windrichtingen, de vier dwergen aan (prachtig die stemmen samen). We zoeken allen een plekje in de natuur waar we gaan zitten, ons verbinden met de omgeving en zingen voor de natuur. Lindy-Fay roept ons na een tijd als schaapjes weer terug naar binnen met haar lokker of joik, die hoor je tot diep in het bos. Het is heerlijk om in het groen te zitten en te zingen voor de schoonheid om mij heen. Echter het duurt wel even voor ik verbinding maak. Dit bos is en voelt vrij nieuw en ook niet erg vriendelijk, nou ja niet zozeer vijandig, maar een beetje levenloos. Ook niet zo gek, het is winter, maar het is hier wel erg stil en qua energie een beetje ‘vreemd’. Lastig contact mee te leggen, maar met zingen voel ik wat om mij heen tot leven komen, er scharrelt wat in de bosjes en ik zie beestjes kruipen en langzaam maar zeker komt ook de zon door en gaat het zingen als vanzelf. Dat is fijn. Bijzonder ook.

Dan komen we weer samen en gaan we met een andere deelnemer oog in oog staan en voor elkaar ‘helend’ zingen. Je kijkt elkaar aan en zingt. Wat een prachtige ervaring en de feedback achteraf van de vrouw tegenover mij ontroerd me en bevestigd wat ik voelde. Zo mooi.

De kring sluit

Dan is het alweer tijd om de kring te sluiten. De hoorn met mede gaat rond, we zeggen allemaal wat gezegd wil worden en gaan ons weegs.

Wat een bijzondere tijd, nou ja tijd, tijd lijkt niet echt te hebben bestaan dit weekend. Het voelt raar weer in de trein te stappen. Altijd zo raar dat de ‘echte’ wereld zo nep voelt. Ik heb er altijd moeite mee om weer ‘terug’ te komen.

Reflecterend

Ik realiseer me ook steeds meer hoeveel ik groei, ik word ouder, ik realiseer me steeds meer dat ik de rol van ‘moeder’ van me af schud. Ik heb dan wel geen kinderen, maar deze levensfase heeft wel uit ‘zorgen voor’ bestaan. Zorgen voor mijn ouders, mijn collega’s, familie, maar zeker ook voor mezelf. Ik heb moeten leren mijn eigen moeder te zijn. Een veilige moeder voor mijn innerlijk kind. Ik voel me eindelijk ‘veilig’ op deze aarde. Pootjes diep in de grond, geaard. Mij krijg je niet meer zo snel omgeduwd. Ik merk ook dat een hoop niet meer hoeft of al doorlopen heb en steeds meer richting ‘crone’ (wijze oude vrouw) beweeg. Ik ben tegenwoordig niet meer de jongste in groepen, maar vaak een van de ouderen. Dit weekend zit ik nog wel een beetje in het midden, maar beweeg me duidelijk richting de oude wijze groep. Daar voel ik me ook prettig. Laat dat jonge grut maar, haha.

Het weekend was voor een controlfreak en planner (het is toch mijn beroep en goed ontwikkelde eigenschap) een heerlijk rommeltje. Ook wierp de taal wat obstakels op. Ik moest me er echt even aan overgeven en dat ging eigenlijk best makkelijk. Knop om en vertrouw het proces. Soms was er wel frustratie. Als mensen teveel plek innamen of dingen onnodig uitliepen. Ik wil immers zoveel mogelijk opslokken aan kennis en kunde. Ik ben een soort rupsje nooitgenoeg.

Door historische bronnen door te nemen, verschillende theorieën te bespreken en ervaringen uit de eerste hand op te doen, krijgen we een breed begrip van hoe wij de oude Noordse vorm van magie van Seid in de moderne tijd kunt gebruiken en onze eigen Seid-vaardigheden ontwikkelen door middel van zang en stemwerk.

Dit was natuurlijk een soort Seid spoedcursus, want er is maar zoveel wat je kunt doen in een weekend. Daarom extra jammer dat de kennis en ervaring in de groep uiteenloopt, daarom moest er een hoop uitgelegd worden, vragen die met een beetje zelf-/thuisstudie ook beantwoord hadden kunnen worden. De theorie was voor mij grotendeels reeds bekend en ik heb ook trance ervaringen en werken met Seid, maar de praktijk van Seid met een groep was voor mij nieuw en zeer tof en krachtig en dit maakte het weekend heel erg bijzonder. Het hoogtepunt voor mij was om een high seat ritueel mee te maken.

Ik ben ontzettend dankbaar voor deze kans en ervaring en voor de mensen die ik heb ontmoet. Wie weet ga ik ooit naar Noorwegen om daar een workshop met ING.BORG mee te maken.

X Charissa Gerdina

Foto’s: Inger, Jesper, Ivo en ikzelf.