Zo, ik ben weer thuis en tijd om achter de computer te duiken. Ik ben een heerlijke week weg geweest in Noorwegen. Heel weinig online geweest en vooral elk moment intens beleefd.
Ik merk dat ik nu al een soort van heimwee heb naar een plek die niet mijn heim is (maar wellicht wel als ik ver genoeg terug ga in mijn voorouderlijn). Ik mis de schone lucht, schone straten en wc’s, de natuur, de gezelligheid, de houten huizen, de geur van wafels en houtkachels en de bergen en vergezichten. Het land past bij mijn karakter. Ik hou van orde en structuur (vreemd genoeg zoek ik vaak chaos op, want dat houd mij in beweging, niet zo vreemd dus eigenlijk, want zonder chaos verstard de boel), daar ga ik goed op en zaken regelen dat doen de Noren goed, zeer punktlich en pragmatisch.
Maar goed Noorwegen dus. Een tijd geleden kondigde een artiest die ik heel goed vindt, Sivert Høyem, een najaarstour aan door het noordelijk deel van Noorwegen en ik zag Trondheim tussen de data staan. En laat die stad nog op mijn verlanglijstje staan! Tijdens een vorige reis wilde ik vanaf Oslo met de trein naar Trondheim, maar helaas gooide de hoeveelheid regen die zomer toen roet in het eten. Door de hoeveelheid water waren er stenen op de rails gerold en de treinen reden niet die kant op. Ik heb toen mijn plannen bijgesteld en mijn bezoek aan Stavanger verlengd. Wat achteraf ontzettend fijn was. Het heeft zo moeten zijn. Bij het boeken van het concertkaartje ook nog even gekeken waar de band nog meer zou spelen en wat blijkt, de dag na Trondheim slechts een uur verderop in Stjørdal, dus daar ook een ticket voor gekocht. Hoera!
Link naar foto’s Trondheim & Stjørdal
woensdag 30 oktober 2024
En toen het lange wachten, tot het eindelijk zover was om te vertrekken. De reis ging voorspoedig (nou ja op de metro in Amsterdam na, maar dat is bijna standaard tegenwoordig en vergeten we maar snel), we landen zelfs iets vroeger als gepland. Het is al donker (om vier uur gaat het licht uit), het is dus even zoeken naar de lokale bus, maar vind deze na wat rondvragen in mijn gebrekkige Noors. Van het uitzicht heb ik niet echt kunnen genieten, want donker, maar wel zie ik overal lichtjes in de houten huisjes en krijg echt het kerstgevoel. Sterker nog een hoop mensen hebben alle kerstlichtjes, of Jul lichtjes, al hangen.
Aankomst Trondheim
Inmiddels is het heel slecht weer, het regent hard en ik moet in de stad overstappen op een andere bus. Lekker weg te waaien langs een snelweg, maar gelukkig komt de bus stipt op tijd. Bij uitstappen zie ik tot mijn grote schrik dat ik mijn koffer een stijle heuvel op moet sjouwen. Ik verblijf immers in Tyholt, het hoogste punt van de stad, naast de NRK tv toren. Na al dat zitten in ieder geval een goede workout. Bezweet en/of nat van de regen kom ik aan bij het huis, de AirBnB, maar tot mijn schrik geen sleutel in het sleutelkastje. Gelukkig komt er na een appje snel de vriendin van de eigenaar aan om mij binnen te laten. Wat een leuke buurt en gezellig huis. Typisch Noors, alles hout en gezellig. Binnen is het heerlijk warm (overal is het warm binnen, zelfs te warm soms en dat zegt wat, want ik ben een koukleum, maar snap nu wel hoe die Noren de winter doorkomen).
Het huis is van een jong stel, hij is psycholoog en zij heeft in Amerika gestudeerd en spreekt dus heel goed Engels. Wat fijn is, want ik kan Noors een beetje begrijpen inmiddels en spreken gaat ook, maar heel langzaam en mijn uitspraak heeft soms nog wat werk nodig. Oefenen, oefenen. Ze nodigen me uit een hapje mee te eten. Heerlijk, al snel gloei en land ik helemaal. Het huis heeft geen wifi en tv, wel veel boeken en gitaren, my kinda people!
Op tijd nestje in, morgen een lange dag.
donderdag 31 oktober 2024
Het enige nadeel van deze AirBnB is dat ik door de slaapkamer van de hosts heen moet om naar de douche te gaan, maar goed, dit stond in de advertentie en zij zeggen het geen punt te vinden. Dus in de ochtend hun wakker moeten maken om te douchen, ontbijtje gegeten en naar buiten. Het weer is nog steeds dårlig, dus plu mee en gaan.
Trøndelag Folkemuseum
Ik pak de bus naar Sverreborg, net buiten de stad, een mooie rit met uitzicht over het water en we rijden langs watervalletjes en mooie bossen. In Sverreborg is het Trøndelag Folkemuseum .
Nu heb je daar in Noorwegen een overvloed aan, dit is een wat kleinere, maar interessant door de resten van de burcht van Koning Sverre Sigurdsson. En sowieso ben ik dol op geschiedenis, volkskunst en huisvlijt dus ik neus graag rond in dit soort musea. Helaas leken alle re-enactors die ochtend naar buiten te hebben gekeken en zich nog een keer omgedraaid in hun warme bedjes, dus de huisjes waren dicht en niet bevolkt. Beetje gek alleen in de regen rond te lopen, maar ach ook lekker rustig. Ook nog even het binnenmuseum doorgenomen met leuke attributen uit het dagelijks leven van vroeger.
In het winkeltje koop ik paar echte Selbu wanten (stonden op mijn lijstje) en in het cafe eet ik een broodje terwijl ik op de bus wacht.
Selbu
Eigenlijk wilde ik ook nog naar Selbu, want daar komen de Selbu vatten, ofwel Selbu wanten vandaan. Ik hou van breien en heb een zwak voor mooie patronen. Ik heb een aantal boeken over Selbu. Fascinerend hoe een dorp helemaal draait op het breien van wantjes (en inmiddels ook andere kledingstukken). Iedereen daar helpt mee, jong, oud, man, vrouw. De Selbu wanten hebben ook een keurmerk en regels voor de wol (wordt lokaal van schapen geschoren en gesponnen) en patronen. Hoe dan ook, ik wil heel graag daarheen, maar het is 2 uur met de bus. Dat heb ik er voor over, maar zag dat er maar 1 bus heen gaat in de ochtend en 1 bus terug in de late middag. Wat ik in vredesnaam de hele dag in slecht weer doen in zo’n dorp. Met mooi weer kan je gaan wandelen, maar het was wel echt erg slecht buiten, dus niet echt leuk om hele dag buiten te zijn. En Noorwegen is te duur om de hele dag in een cafe te gaan zitten. Dat museumpje en winkeltje ben je denk ik in een uur ook wel weer uitgekeken. Dus ik twijfelde nog of ik dat zou doen. Nu besloot een dag later het weer voor mij, door sneeuwstormen was al het vervoer die kant op geannuleerd, dus ik kon er sowieso niet komen. Ander keertje dus. In de zomer ook ruimere openingstijden en meer bussen, dus beter.
Eenmaal weer in Trondheim maak ik een stadswandeling. Trondheim is ook één van de oudste en historisch belangrijkste steden van Noorwegen. Voor vele jaren was Trondheim de Vikinghoofdstad van Noorwegen en heette de stad Nidaros. Later werd het een bedevaartsoord voor gelovigen. Ik loop langs de Nidaros-dom, over Gamle Bybro (de oude stadsbrug) en wandel door de pittoreske, oude wijk Bakklandet en neem een kijkje bij de lokale winkels en kunstgalerijen. Dan nog een beetje rondneuzen in de winkels van Midtbyen (het stadscentrum). Het is een gezellige stad met leuke winkels. Op een geven moment wordt het alweer donker en ik begin een beetje moe te worden. Ik doe wat boodschapjes bij de Rema en pak de bus terug naar de AirBnB. Het rendierenvlees was in de aanbieding dus ik neem een halve kilo mee, kan ik de komende dagen van eten en wat is het lekker!
vrijdag 1 november 2024
Het weer is nog slechter geworden, het komt nu echt met bakken de hemel uit en het waait hard. Dus als goed heiden ga ik schuilen in de kerk haha. Want ook kerken zijn in Noorwegen warm, in ieder geval in deze tijd.
Nidoros-katherdraal
Ik doe net of ik bij een groep Amerikanen hoor die een rondleiding hebben geboekt en leer zo ook nog wat over de kerk. De Nidaros-dom, of de Nidaros-kathedraal, is de grafkerk van Olav de Heilige, een bedevaartsoord, en het nationale heiligdom van Noorwegen. Het is een rijkelijk versierd gotisch meesterwerk. De kathedraal is gebouwd boven het graf van Olav de Heilige, de Vikingkoning die Noorwegen kerstende (boe!) en de eeuwige koning van het hele land werd. Gedurende de middeleeuwen was het een torenhoog symbool van het geloof van mensen in God en de machtige positie van de kerk.
De bouw van de Nidaros-kathedraal begon in 1070 en werd rond het jaar 1300 voltooid. Na verschillende branden en gebrek aan onderhoud verkeerde de kathedraal aan het begin van de 19e eeuw in een zeer slechte staat. In 1868 werd besloten dat de kathedraal moest worden herbouwd als nationaal symbool, en het jaar daarop begonnen de grote werkzaamheden. De restauratie van de Nidaros-kathedraal is al 150 jaar aan de gang, maar ongeveer 30 ambachtslieden werken nog steeds continu aan verschillende projecten bij het nationale heiligdom.Trondheim, of Nidaros zoals de stad vroeger heette, was in de Middeleeuwen het belangrijkste pelgrimsoord van Noord-Europa. Van heinde en verre kwamen pelgrims hierheen om het graf van Olav de Heilige te bezoeken. Tegenwoordig is de pelgrimstraditie weer tot leven gebracht en stromen pelgrims opnieuw massaal naar de Nidaros-kathedraal.
Toevallig lees ik op dit moment het boek Kristen Lavransdatter, dit boek speelt zich in 14de eeuw in en rondom Nidaros. Ook de dom en de pelgrims komen er in voor. Ik wist dit niet voor ik het begon te lezen, dus leuk toeval.
Buiten hoor ik de wind tekeer gegaan, het is gaan stormen en sneeuwen, dus even moed verzamelen en naar buiten. Voor lunch schuil ik in Mormor’s Stue – klein, knus, alsof je bij oma op bezoek bent. Ik eet een heerlijke wafel met brunost, mmmm.
Vitenskapsmuseet
En sprintje naar het Vitenskapsmuseet (Wetenschapsmuseum), ofwel VIMU. Het Wetenschapsmuseum is een schatkamer van spannende verhalen uit de natuurlijke en culturele geschiedenis van Midden-Noorwegen, echt mijn soort plek. Een oud gebouw met heel veel moois. Ik bekijk alles op mijn gemak, er is ook bijna niemand anders in het museum. Wat een genot. Er zijn archeologische vondsten te zien en ook een apart gedeelte van het museum over de rijke en roerige geschiedenis van Trondheim.
Na hier lange tijd zoet te zijn geweest, wordt het tijd me toch weer naar buiten te wagen. En hoera het is gestopt met sneeuwen en er ligt een mooi pak sneeuw op de grond. Wat heerlijk om in verse sneeuw te lopen en hoe zuiver proeft de lucht! Ik dwaal nog een tijdje rond tot ik weer aardig door mijn pootjes begin te zakken en het is inmiddels donker. Dus weer op ‘huis’ aan, morgen een lange dag!
zaterdag 2 november 2024
Lekker kunnen uitslapen en om 11 uur met Melanie afgesproken, een vriendin uit Nederland, Sivert-fan die de schuldige is voor het mij aansteken haha. Ze is helemaal Noorwegen-gek en komt er regelmatig. Ik vrees dat het besmettelijk is. We vinden elkaar ook in A-ha. En ik ken haar via onze liefde voor een Britse band, Suede. Anyway, wij treffen elkaar bij Rockheim.
Het indrukwekkende gebouw ligt aan het water en ik geniet van het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Binnen maken we kennis met de Noorse pop/rock-geschiedenis. Nu ken ik een paar bands en het is leuk hier nieuwe ontdekkingen te doen. Ik schrijf een aantal bandnamen op om thuis muziek op te zoeken. Een hoop dingen gaan een beetje aan me voorbij, ik denk als je Noors bent, dat dit heerlijke jeugdsentiment is. We zijn nog alleen in het museum en luisteren naar A-ha, Sivert en Madrugada… on repeat haha (arme suppoost). Er is ook aandacht voor en nu een speciale tentoonstelling over Norwegian Black Metal. De tentoonstelling heet “Bad Vibes”, nou dat omschrijft het goed, ik krijg er geen lekker gevoel bij. En als ik de verhalen van Mel hoor, dan klopt dat ook wel. Geen lekkere jongens een aantal van die gasten. Maar de tentoonstelling is wel interessant en mooi vormgegeven met beeld en geluid.
In de namiddag kopen we nog een wafel met brunost en gaan we nog even naar hotel van Mel om even te hangen en gratis koffie in de lobby te drinken. Daarna gaan we uit eten in het gezellige Solsiden. Solsiden is gelegen aan de jachthaven, vlak bij de charmante “Blomsterbrua” (Bloemenbrug), ook wel bekend als Nedre Elvehavn. Solsiden, wat in het Noors “de zonnige kant” betekent, is opgetrokken uit de as van een oude scheepswerf (ooit een van de grootste scheepsbouwbedrijven van Noorwegen) en is nu een van de populairste wijken van de stad. We eten bij Spaans restaurant San Sebastian, waar ik een heerlijk paella met een goed glas wijn drink (mag ook wel voor die prijs, normaal drink ik niet in Noorwegen, maar ach, I am in the mood! Genieten mag!).
Inmiddels begin ik goed zenuwachtig te worden. Wat heerlijk dat dat nog in me zit. Ik dacht een tijd dat het weg was, die spanning voor concerten, die enthousiasme en liefde voor muziek. Muziek heeft mijn leven gered om het verleden dat weet ik zeker, ik leefde voor muziek en concerten en het sleepte me door mijn pubertijd en andere moeilijke tijden heen. Ik heb ook popmuziek gestudeerd en jarenlang in Paradiso gewerkt. Ik leefde het. En toen was het op. De rek was eruit. Het was opeens klaar. Ik leek afgestompt, niets werd ik nog blij of opgewonden van. Noem het depressie of burn-out. Vreemd genoeg sleepte muziek me vroeger door depressies heen, maar het deed het niet meer. En vorig jaar opeens ging het weer aan! Er is iets in mij veranderd. Ik ben niet meer zo intens moe en lusteloos, ik heb weer zin in het leven en dus ook muziek! En Sivert Høyem is een van de artiesten waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Wat een stem, nummers en strakke band. Niet alles vind ik even goed (met name het begin solowerk vind ik mwah), maar heel veel vind ik fantastisch. Ook Madrugada is super! En voor mij is deze artiest de reis naar Noorwegen helemaal waard.
Link naar foto’s concert Trondheim
Sivert Høyem in Tapperiet Paa Dahls
Sivert Høyem dus, hij speelt deze avond in Tapperiet Paa Dahls in Trondheim. https://tapperietpaadahls.no/. Dit blijkt een bierbrouwerij te zijn ergens op een donker industrieterrein. In de pisregen lopen we daarheen en vinden een plekje vooraan tegen het hek. Dan kan ik ook tenminste mijn jas en tas (gratis) kwijt. Wilde hem ook best afgegeven bij de garderobe, maar ik heb geen Vipps om daar te betalen (mobiele betalingen app alleen voor mensen met een Noorse betaalrekening).
Een vrouw die Melanie in het vliegtuig heeft ontmoet is ook gekomen, ze heeft spontaan nog een kaartje gekocht. Wat gezellig! Ook spot ik andere fans die ik ook in Paradiso heb gezien; een groep Duitsers en een Griekse vrouw. We zijn gelukkig niet de enige gekkies 😉
Het vieze regenweer zorgt voor extra zin en verlangen naar een avond vol donkere, melancholische liedjes en de bariton stem van de zanger. Sivert Høyem staat weer op het podium met vaste kompanen, multi instrumentalist en co-songwriter Christer Knutsen en Børge Fjordheim en de gitarist Cato Salsa en bassist Øystein Frantzvåg. De set opende met de bekende spookhuis tune, de sfeerverlichting knippert, de band loopt op en zet Lioness in, daarna voert de band ons langs een meeslepende set, met liedjes van verschillende albums en stijlen. Deze muziek maakt allerlei emoties in me los, zo mooi! Even vergeet ik de wereld om me heen en de avond vliegt (helaas) voorbij en voor ik het weet sta ik weer in een lege hal. We kunnen nog even nahangen bij de bar en dan worden we door security naar buiten gebonjourd. In Noorwegen is er geen sprake van gezellig nakletsen. Buiten komt het met bakken naar beneden, niet normaal de hoeveelheid regen. Gelukkig komt de zoon van de vrouw die met ons mee was gegaan ons ophalen en naar ‘huis’ brengen. Zo lief om de hele stad door te rijden om zijn moeder en vriendinnen naar huis te rijden. In de auto blèren we lekker mee met de radio, arme jongen, haha.
Morgen doen we het nog een keer over!
3 november 2024
In de late ochtend pak ik de bus vanuit Trondheim naar Stjørdal. Weer gaat alles perfect en dit keer is het licht buiten en kan ik genieten van het prachtige uitzicht van deze rit langs de kust.
Het is zondag en Stjørdal is een dorp, dus alles is dicht en geen OV, dat betekent weer sjouwen, want ik weet niet wat het is, ik heb wederom de meest hoog gelegen BnB van het plaatsje uitgezocht. Echter het is leuk wandelen langs alle prachtige houten huizen en na drie kwartier kom ik dan hijgend en bezweet bij het appartement aan. Daar binnengekomen zie ik wat mijn inspanning waard is, wat een uitzicht!!! Prachtig! Het eerste half uur daar ben ik alleen maar naar buiten aan het staren.
Het appartement is van een alleenstaande vrouw die hier woont met haar dochter en twee kamers verhuurt. Ze hebben een gezellig hondje en ook hier voel ik me al snel thuis. De middag chill ik wat en wandel aan het einde van de middag weer naar beneden, naar het centrum, waar het Kimen Kulturhus zich bevindt. Dit is een lokaal cultureel centrum met bioscoop, kerk en theatertje. In het theater vindt vanavond het concert plaats. Maar eerst nog even ergens een drankje doen.
Link naar foto’s concert Stjørdal
Sivert Høyem in Kimen Kulturhus
Als we terugkomen staat er een rij, maar gelukkig laten de ‘Duitsers’ en Griekse vrouw ons bij hen voegen en zitten we alsnog vooraan. Grote blij! Wat een klein zaaltje en laag podium en hoe groot het contrast met gisteren. Het voelt heel raar om te moeten zitten en dat met de band bijna op je schoot. Ik word er een beetje melig van, of is dat de wijn? Arme band, ik hoop maar dat ze mijn meegegalm niet hebben kunnen horen. Het was een fantastische avond en heb met volle teugen genoten en mezelf kunnen verwarmen aan een van Noorwegen’s meest onderscheidende stemmen die melancholie van wereldklasse brengt.
Mel en ik vallen schijnbaar op in de grijze massa, want ik wordt de volgende dag op straat herkend, oh jee. Ook hier na het concert worden we meteen naar buiten gezet, ze zijn hier erg punktlich, want het Kulturhus sluit, dus Mel en ik gaan met de Griekse vrouw naar een uitgestorven kroeg. Nog even gezellig napraten en ervaringen uitwisselen met foute muziek en voetbal op de achtergrond.
Dan klim ik de berg weer op en zou willen schrijven ‘viel ik in een diepe slaap’, maar helaas, de man die de kamer naast mij huurt slaapt met het geluid van de berichtgeving op zijn telefoon aan en gaat ook midden in de nacht gerust telefoongesprekken voeren. Bovendien als hij dan slaapt, snurkt hij hard. Geen fijne nacht dus, morgen gaan oordoppen in.
maandag 4 november 2024
Met een brak hoofd de volgende dag op pad. Het regent weer eens buiten, maar laat me dat niet weerhouden. Ik pak de bus en wandel vanaf de halte in het centrum in ruim een half uur van Stjørdal naar Værnes waar zich het lokale museum zicht bevindt. Op internet heb ik goed gekeken of deze wel open is en dat zou zo moeten zijn, maar helaas de boel is gesloten. Kletsnat en koud wandel ik maar weer terug. Het is nu ook niet echt een mooie wandeling op wat mooie uitzichten na, het is vooral industrie, het is immers om de hoek van de luchthaven. Ik krijg er een beetje Twin Peaks vies bij en heb opeens heel erge trek in koffie en cherry pie.
Weer in Stjørdal ga ik het overdekte winkelcentrum in om een bakkie troost te drinken en een hapje te eten te halen. De koffie en het kopje komen uit Hell (een plaatsje hier net om de hoek). Fijn dat ze daar in ieder geval goed koffie serveren ;-). Dan maar winkelen. Het verbaast me hoeveel leuke winkels er zijn in dit kleine plaatsje, dat had ik niet verwacht. Ik koop een paar warme wollen sokken voor een prikkie (knielengte), bezoek de lokale Husflid winkel waar ik nog een paar wanten koop (leuke groene met bloemetjes, ik kon het niet weerstaan) en in de supermarkt Brunost en Lomper voor thuis en een pilsje voor vanavond, even chillen. Ook neem ik een blikje Julbrus mee, it’s a thing in Noorwegen, net als Juløl.
Toch de dag nog aardig vol kunnen krijgen.
dinsdag 5 november 2024
Om 12 uur moest ik uitchecken en aangezien Værnes één halte verderop is, ben ik in no time op de luchthaven. Prima, ik zit er warm en droog, bestel nog een hotdog en kop koffie en lees verder in het boek. Ik observeer reizigers die aankomen en droom wat na over de afgelopen dagen en voel ook verdriet opkomen, ik wil niet naar terug. Dit heb ik niet vaak, meestal ben ik na een vakantie wel weer klaar om naar huis te gaan, maar het gaat nu echt met vette tegenzin. Gelukkig is Noorwegen niet aan de andere kant van de wereld en gaan er rechtstreekse vluchten. Nu alleen die pot met goud nog om het allemaal te kunnen betalen.
Værnes is een kleine luchthaven met alleen vluchten uit Scandinavië en dan nu ook Amsterdam. Ik check in en winkel nog wat in de tax free winkeltjes (koop alleen een leuk linnen tasje (hoeveel heb ik er nu inmiddels?) met de tekst: “Bøker er bærbar magi” (voor 25 NOK kon ik het niet laten).
Ik tref Mel bij de gate en dan zitten we alweer in de lucht. Wat een prachtige reis weer, intens, vermoeiend, maar tegelijk gaf het zoveel energie en plezier dat ik nu nog na zit te stuiteren.
In januari doe ik het nog even over.
Dank voor het meereizen x
Tusen Takk!
Charissa
