Al een tijd ‘volg’ ik Stam van de Vos (voorheen Tribe of the Fox).
Stam van de Vos zijn Dirkje en Martijn, en nu ook Teyn en Thorwald.
Dirkje, Teyn en Thorwald ken ik ook weer via Swesaz, maar ik keek al video’s van Tribe of the Fox voor ik hen leerde kennen.
Martijn en Dirkje hebben ook een opleiding gevolgd bij Linda Wormhoudt. Het is een kleine wereld.
Eindelijk doe ik mee aan een door hen georganiseerde workshop, en wel een tweedaagse!
De workshop draagt de naam Inheems Heidendom en Nederlands Sjamanisme. ‘Jouw pad’.
Zaterdagochtend, na een wat hectische reis, loop ik van de bushalte in Wenum Wiesel bij Apeldoorn en voel bij elke stap de spanning van de stad en het dagelijks leven van me afvallen. Wat een ruimte, rust, groen en prachtige huizen. Martijn komt me tegemoet en wijst me het schattige ‘heksenhuisje’ waar de workshops plaatsvinden.
Ik ben gek op uilen en voel me gelijk helemaal thuis.
Het hele weekend hebben we ook heerlijk weer en de voorspelde regen blijft zo goed als weg. Hoera!
We zijn met een intiem groepje en het voelt meteen vertrouwd en goed. Ik ken de meeste natuurlijk al een beetje.
Dirkje en Martijn openen de ceremoniële ruimte door het branden van de kaarsen, verwelkomen van voormoeders en godinnen en schoonvegen van de ruimte.
Er is eerst een stuk theorie ter introductie. Dit gevolgd door een trancereis naar de drie moedergodinnen in een grot met een bron. De oudste van de drie trekt me op dit moment het meest aan, het loslaten en snijden van draden, het donkere en bij de moeder, het heden, voel ik een blokkade, interessant, ik voel wel waar de oorzaak ligt, hier ga ik later thuis nog een reis naartoe maken. Bij de jongste van de drie, creatie kracht en vernieuwing, dompel ik mij kopje onder in de warme en tegelijkertijd verkwikkende bron. Het voelt veilig als in de baarmoeder, ik hoor de hartslag van de oermoeder, diep, kalm en regelmatig. Vertrouwd.
Na de lunch, met een heerlijk kopje zelfgemaakte soep, buiten in het zonnetje, doen we een soort opstelling met Donar en Nehalennia, om hen te ervaren als zichzelf maar ook als archetypes die we in onszelf herkennen. We kruipen in hun huid, hun energie. We maken kennis met zowel de kalme als de wilde kant van deze goden. Het is zo interessant te voelen wat het verschil is en ook dat onze ervaringen overeenkomen. Donar in zijn kalme staat is ongeduldig, ik draai wat om mijn as en begin te puffen en in zijn wilde staat is hij fel, maar speels. Nehalennia is in haar kalme staat gracieus, maar in haar wilde staat razend, onpersoonlijk furieus en verwoestend. Een vernietigende kracht. Ik schrik ervan en word misselijk. Het raakt iets diep in me, wellicht mijn eigen boosheid of het leed van voorouders die op zee zijn gestorven. Na de opstelling heb ik moeite haar los te schudden. Wat een kracht, ik voel diep ontzag.
Ter afsluiting maken we buiten in het zonnetje nog een trancereis naar een voorouder die ons iets positiefs komt brengen. In die piramide van voorouders die achter mij staan, word ik getrokken naar een man in een donkere kamer in een kasteel, hij is omgeven door hangende kruiden en hij tekent deze met precisie na. Dan opeens bevind ik me in een andere kleine kamer, nu later in de tijd en ergens in Delft en wederom een man, maar deze schildert met aandacht een portret. Ik voel dat de boodschap is dat de omgeving niet uitmaakt, maar dat ik me overal door middel van tekenen vrij kan voelen. En ook dat ik het tekenen meer mag gaan doen, het is een vaardigheid die ik geërfd heb (mijn ouders en grootouders tekenden ook graag). Sinds ik klein ben teken en schilder ik met veel plezier en zonder moeite. Ik vergeet dan de tijd en geniet er echt van om dit met volle aandacht te doen. Wat een mooie herinnering. Dank voorvaders.
Dan is het alweer de late middag, tijd voor een heildronk ter afsluiting en tijd om te gaan. Ik heb een B&B geboekt in Apeldoorn. Een heel erg fijne en mooie plek, heel comfortabel en gastvrij. De volgende ochtend komt de gastvrouw mij ontbijt brengen en ik geniet ervan op de veranda in het zonnetje. Ik krijg zelfs een lift naar Wenum Wiesel, hoe lief is dat!!
De tweede dag starten we met theorie over de runen. We hebben een leuke uitwisseling.
De trancereis met de runen is prachtig, we worden naar een fijne plek geleid, naar de Yggdrasil en ervaren daar de runen. Tijdens de reis ontvangen we 1 of 2 runen, ik ontvang Fehu op mijn zonnevlecht met de boodschap ‘geestelijke rijkdom’, ‘ja kan alle kanten op’.
In de pauze loop ik even naar de bamboe, deze staat in bloei. Het schijnt dat deze soort bamboe eens in de 120 jaar bloeit en overal ter wereld gebeurt dit tegelijkertijd. Wat een symbool voor verbinding, maar ook voor groei (bamboe groeit heel snel) en kracht (bamboe is heel sterk). Zo passend!
Het is voorjaar, het jaargetijde van groei en bloei. Ik ‘zit’ met de vraag; “wat wil ik laten groeien?”. Pfff dit vind ik altijd zo lastig. Wat wil ik? Waar wil ik naartoe. Ik laat me meestal leiden en ben niet zo goed in richting en een doel kiezen. Ik weet op dit moment wel wat ik niet wil, maar wat wil ik wel? Ik verlang naar verbinding en diepgang, ware connectie, dit is ook wat het heidendom mij brengt. Maar soms is het een eenzaam pad, met name in de ‘normale’ wereld, vind ik het soms lastig om mee te komen en nog met vrienden te resoneren. En ook in het Heidendom zijn er maar weinig mensen bij wie ik de oprechtheid voel. Ook voel ik me soms verdwaald, dit zal ook de leeftijd zijn, midlife. Waar wil ik heen met deze tweede helft van mijn leven? Als ik nog nieuwe baan wil of nieuwe studie dan moet ik dat nu doen, ik voel een soort urgentie. Ook ben ik goed in constant maar leren en informatie vergaren, maar wanneer is het voldoende en kan ik ook opstaan en mijn kennis gaan delen. En ook de kennis wijsheid laten worden. Het echt gaan leven. En die eenzaamheid en onzekerheid zit ook in liefdesrelatie/partnerschap, dit wil ik ook laten groeien in mijn leven, het is wel tijd na al die jaren. Ik kan pas leren aan bepaalde angsten te werken als ik die relatie weer durf aan te gaan. Maar goed ook de huidige manier van mensen ontmoeten, online en via apps is niet mijn ‘ding’, maar het begint met er open voor staan en moed hebben me kwetsbaar op te stellen en weer durven te verlangen. Er komen tranen…pfff.
Na de lunch maken we een systemische reis naar het dodenrijk van Hella. We steken het moeras over en ….ervaren en ontvangen boodschappen. Ik hoor dat ik meer mezelf mag zijn, meer ruimte mag innemen, mijn eigen grootsheid leven zonder bang te zijn dat dat mensen afschrikt. De woorden “Verbinding, Verlangen en Vertrouwen” herhalen zich.
Hier gaan we letterlijk en figuurlijk mee zitten, het uitzitten, een sittan, een Seiðr/Seitha ritueel met de rune die we ontvangen hebben, we gebruiken galdr/toverzang (ik zing de woorden verbinding, vertrouwen en verlangen) en magie met draden en knopen. Wat een mooie en krachtige afsluiting van een magisch weekend.
Dank Stam van de Vos ik heb genoten, nieuwe verbindingen gemaakt en geheeld en ook informatie ontvangen waar ik verder mee kan en ook nog verder mag uitwerken.
Liefs, Charissa Gerdina x
