Hebben jullie ook een heerlijk lang Paasweekend genoten?
Maandag vond wederom een jaarlijkse traditie plaats met vriendjes, namelijk eieren zoeken. Dit is door een klein groepje gestart in 2005 en is nu uitgegroeid tot denk wel 30 personen, van jong tot oud.
Mijn vriendin Karina Grens deelde op haar Facebook pagina dit verhaal en ik heb toestemming dit hier te delen:
Toen ik een jaar of 5 was, vertelde mijn oma hoe zij voor het eerst chocolade eitjes mocht rapen. Het verhaal vond plaats op het landgoed van haar grootouders. Mijn oma’s oma trouwde met een rijke neef Franciszek Kaczmarek, een zakenman en later directeur van een verzekeringsmaatschappij. Deze opportunistische opa deed zaken met alle nationaliteiten. Polen, Joden en Duitsers kwamen graag over de vloer en namen hun verhalen en gebruiken mee. Een zakenpartner uit Duitsland vertelde van een paasritueel van eieren verstoppen en de grootouders waren meteen enthousiast. Destijds dacht niemand na over de oorsprong van dit ritueel. Het was iets nieuws, had een spelelement, was uitheems en vaag verwant aan het zegenen van eieren in de kerk.
Zoals wij weten hebben de paaseieren niets te maken met het christelijk paasfeest en werden ze al ver voor de komst van het christendom gebruikt bij de viering van de lente. In die tijd van weleer werden de eieren in de akkers gestopt om de grond vruchtbaar te maken. Ze staan namelijk symbool voor de vruchtbaarheid en dat wordt gekoppeld aan de lente. Rond 1680 is in Duitsland de eerste geschreven bron te vinden die de paashaas noemt. Het verhaal over de haas die je gekleurde eieren cadeau deed als je lief was geweest, verspreidde langzaam verder over West-Europa en Amerika. Hazen doen hun winterslaap in zelf gegraven kuilen en nadat ze die verlaten in de lente, worden deze gebruikt door sommige vogels om eieren in te leggen… Terug naar het verhaal voor het slapengaan.
Mijn oma was de oudste van 3 zussen en 2 broers, dus zij kon zich goed herinneren hoe het er de eerste keer aan toe ging. De volwassenen waren net zo gespannen als de kinderen en wilden eigenlijk wel meedoen, maar de etiquette verbood dit, zo bleven ze op de veranda achter met glazen advocaat. De kinderen gingen gedegen, ordelijk, net gekleed, met matrozenkragen en witte manchetten op jacht. Na het vinden van het eerste chocolade ei, veranderden deze nette poppetjes in wilde barbaren, kirrend van plezier, rennend door de verse grasvelden en werd alle vorm van decorum overboord gegooid. De ouders en de grootouders sloegen dit geschokt gade vanaf een veilige afstand.
Toen ik klein was, en ik was 5 toen mijn oma het verhaal vertelde, werd voedsel verdeeld middels bonnen. Chocolade vond ik alleen lekker in vloeibare vorm, vermengd met melk en slagroom, waardoor ze haar bitterheid verloor. Toen oma met geuren en kleuren vertelde hoe het was om voorzichtig de kleurige knisperige wikkel van haar chocolade ei af te halen en dan het eivormige stuk onder je tong te laten smelten, plantte bij mij het voornemen om dit ook te gaan doen zodra de chocolade eieren Polen bereikten.
Jaren gingen voorbij zonder aan dit verhaal te denken, totdat ik Schoonoord in Rotterdam ontdekte. Schoonoord is van oorsprong een buitenplaats, ontwikkeld in Engelse landschapsstijl. Zelf kindloos, besloot ik mijn vrienden te verrassen met Pasen. Het eerste Eierraap Festijn vond in 2005 plaats en sindsdien verzamelen mijn vrienden zich elk jaar op Tweede Paasdag om 11 uur voor de poort. Inmiddels is onze groep uitgegroeid tot bijna 30 man en geloof mij, wij zijn allemaal genadeloos tegen de kinderen. De kinderen krijgen hoogstens een minuut voorsprong op de volwassenen en daarna vindt er net zo’n barbaarse toestand plaats als honderd jaar gelee. In het begin was ik zelf de paashaas die de eieren verstopte, later werd dit overgenomen door de winnaar van het jaar daarvoor. De ‘paashaas’ is trouwens ook verantwoordelijk voor het opruimen van de chocoladewikkels.. Zo worden de oude gebruiken weer als nieuw. Het gaat uiteindelijk om het samenzijn en het vieren van het leven. Dit is een foto van één van de eerste edities, 2007 want volgens mij zijn we in 2005 begonnen.
Heel veel dank voor het lezen en geniet van het prachtige weer en de bloemenpracht overal!
