Allereerst een groet, hallo, lang niet ‘gesproken’. Dit voorjaar ben ik gestart met een opleiding Noords Sjamanisme, na afgelopen jaren Seidr en trancereizen te hebben geoefend/gepraktiseerd en ‘bestudeerd’. Nu terug naar de basis, ik doe dingen schijnbaar graag achterste voren. Zo zet ik ook een kast in elkaar, ik ga eerst zelf aan de slag, mis dan aan het einde een schroef en moet het hele ding weer uit elkaar halen en de gebruiksaanwijzing lezen. Leerzaam, niet zozeer snel, maar ik leer door het te doen zeg maar. Dus back to the roots, terug naar mijn wortels. Hier paralel aan loopt mijn studie en vooral ook ervaren van de runen. Momenteel moet ik hier een soort van afstudeerscriptie voor schrijven, waar ik al mijn ervaringen opschrijf (met de hand) in een boek wat ik moet inleveren. Dit is heel veel mediteren met stadha’s en galdr, lezen, vergelijken, voelen, associeren. Een prachtige reis (ik heb dan ook Raido als hoofdrune om mee te werken), maar zeer tijdsintensief. Dus minder tijd voor deze website, die trouwens nodig op de schop moet, maar een ding tegelijk.
Ik schrijf vandaag om de Winter gedag te zeggen. Het is alweer zover. Persoonlijk heb ik voor het eerst niet zo’n zin, normaal verlang ik naar zon en warmte, echter ik voel nu nog behoefte aan rust en stilte. En ik heb zo’n gevoel dat er nog wel een staartje kou aankomt. Maar ik moet zeggen, het lengen van de dagen en het zingen van de vogels stemt me ook vrolijk en langzaam rek ik me uit om dit jaar te gaan acteren op mijn inspiratie. Ben jij klaar voor de lente?
Zoals jullie weten ben ik onderdeel van de groep/Sibbe Swesaz. Voorheen kwamen wij maandelijks samen in de Heidense Huiskamer. Heden kleden we deze nieuw in, iedereen in de groep kan een onderwerp aandragen die we samen bestuderen en bespreken en natuurlijk vieren we samen de feesten en zijn er openbare wandelingen. Wil je een keer mee, houd de social media van Swesaz in de gaten! De eerstvolgende is 1 april.
Vandaag bespreken wij Het Mysterie van Gullveig, wie is zij en wat is haar rol?
“Speren en pijlen raakten haar van alle kanten. Doorboord tuimelde ze op de grond. Bloed kleurde de houten schachten en droop op de grond. Gullveg stond op. De werptuigen vielen uit haar wonden. In een kring van houten stralen stond Gullveg in het midden als een zon.”
Gullveig is een van de meest mysterieuze godheden in de Noordse mythologie. Haar persoon en verschijning worden door raadselen omgeven en de ons overgeleverde bronnen zijn niet geheel in staat een eenduidig beeld van haar te geven. Het feit dat er zo weinig over haar bekend is, maar vooral de grote gevolgen die haar verschijning teweeg brengen, maken haar een zeer intrigerend personage.
We kwamen tot een aantal interessante inzichten en ideeën over wie of wat Gullveig belichaamde. Ik hoop dat we hier binnenkort over verder filosoferen, ik heb het gevoel dat we op een ‘goede’ weg zijn. Hoe dan ook een heel erg interessante en leerzame exercitie om te zien hoeveel verschillende interpretaties er zijn en hoe snel je een verhaal kleurt. Wat is waarheid? We zullen het waarschijnlijk nooit weten, maar wellicht wel voelen in ons hart of het klopt. De oude verhalen zitten in ons bloed. Men wist wellicht precies wie Gullveig was/is en hoefde daarom ook geen verdere uitleg in de overgeleverde verhalen. Onze voorouders wisten het, wij ook, we moeten alleen dieper graven in ons collectieve geheugen, dieper voelen en daarom is samen ervaringen delen zo belangrijk, want zo steek je weer vonkjes van herinnering aan bij elkaar, iedereen heeft een stukje van de puzzel.
Na het bespreken van Gullveig is het tijd voor ontspanning. Een babbel, hapje en drankje, waarna we Winter binnenhalen om hem, de Disen en onszelf te voeden met heerlijke pannenkoeken. Pannenkoeken omdat vroeger op 2 februari (Maria Lichtmis) de pachten vervielen en de boeren gingen verhuizen, het eten van pannenkoeken is hierbij praktisch en voedzaam. Ook was het gebruik bij de Friezen op 21 februari “strou” te eten (pannenkoeken).
We vieren vandaag samen de keerdag in de natuur, Balder is teruggekeerd.
Dit is wat ik vorig jaar schreef over Winter Ban: https://www.joyincreation.com/2022/03/12/de-winter-verbranden/
En dit is een artikel door Swesaz over deze periode: http://www.swesaz.nl/artikelen/6231910, alsook http://www.swesaz.nl/activiteiten.html
Sint Pieter op 21 februari was voor Noordwest-Europa, wat voor de meer zuidelijke regionen Maria Lichtmis was. Met Sint Pieter zien we vuren waarmee de winter verbrand wordt. Nog tot rond 1900 komen we de vuren tegen. Er zijn ook berichten te vinden over het zeulen met de gepersonifieerde winter. Men maakte een laatste feestelijke rondrit met hem of hield zelfs kroegentochten met hem alvorens hem naar de brandstapel te zeulen. We zien dat ook terugkomen als laatste onderdeel van de carnavalsviering.
We hebben een strook stof, koord of touw, aan de pop Winter bevestigd, het mag symbool staan voor datgene dat niet mee meer hoeft het
voorjaar in en wordt verbrand in het vuur samen met Winter. Dank Winter voor de verstilling, de mooie inzichten, ik ga steeds meer van je houden, van je donkere schoonheid en zelfs jouw kou. Het leert mij overgave en vertrouwen. Vertrouwen op de seizoenen, op de cyclus van het leven. Niets sterft echt, alles zal wederkeren. Alles heeft een ritme, alles op z’n tijd. Winter het ga je goed, vaarwel en welkom terug Balder!
Na de verbranding wassen wij de winter weg en daarmee ook de rune die we tijdens Winternachten meekregen. Ik kreeg toen Berkana, vruchtbaarheid, snelle groei, krachtige ontwikkeling en hernieuwing. De rune voor de komende periode is voor mij Uruz, overlevingsinstinct, kracht en moed, oei ik hoop dat ik het niet nodig heb, maar natuurlijk altijd welkom en in deze uitdagende tijd worden deze thema’s zeker aangesproken. En ik ‘klaag’ wel eens dat ik soms teveel vast zit in oude basisangst om echt stappen te zetten, dus een krachttransfer kan ik wel gebruiken.
Dan is het tijd voor een afzakkertje en dan keren wij allen weer naar huis.
Het was weer een heerlijk samenzijn.
