Weer thuis in mijn flatje in Amsterdam. Maar is dat wel zo? Het voelt koud, kil en eenzaam hier na een heel gezellig en heerlijk samenzijn met mijn ‘gekozen’ familie van Swesaz, thuis in het Heidendom. Echter het is niet alleen samen gezellig bijkletsen en lekker eten en drinken, wij hebben een taak te volbrengen, je leest er hieronder meer over. Rituelen keren immers steeds terug en wij kunnen niet op onze lauweren rusten.
Dit is mijn verslag van de vorige Midwinter viering; https://www.joyincreation.com/2021/12/23/het-rad-draait-weer/
De meeste mensen vieren Midwinter op 21 december, echter dit valt dit jaar midden in de week. Nu werd vroeger Midwinter gevierd op Sint Lucia (12 op 13 december) en valt de winter equinox dit jaar op 8 december, de start van Joel. Dus we zitten dit weekend ‘goed’ wat betreft timing.
Joelhof
Wat is de tijd gevlogen, het lijkt wel gisteren toen we de hoogste stand van de zon vierden tijdens Midzomer.
Vrijdagmiddag komen we aan in ons gezellige Joelhof in Dwingeloo en maken het nog feestelijker met zelf meegebrachte en zelfs gemaakte versieringen. Twee lieve vrouwen ontfermen zich over warme kost en zo zitten we al spoedig weer allemaal aan de lange tafel. Zo vertrouwd. Foto’s van onze voorouders staan ook bij de tafel. Zij zijn ook welkom in ons midden.
Dit jaar neem ik Oma Anthonia Kortleven-Broerse mee, de moeder van mijn moeder. Ik ben de laatste tijd zo bezig met de moeder van mijn vader, dat ik voel dat Oma Broerse ook graag gezien wil worden. Ik ben haar niet vergeten, ze heeft een grote rol gespeeld in mijn leven en ben dankbaar dat ze bij dit – voor mij – speciale weekend is.
Schrijfwedstrijd
Ook dit jaar is er weer een schrijfwedstrijd, met dit jaar het thema ‘voorouders’. De vijf beste verhalen met 999 woorden gaan door naar de finale en lezen deze avond hun verhaal voor. De luisteraars kiezen de winnaars die met een mooi heidens boek naar huis gaan. Mijn verhaal gaat over de moeder van mijn vader, maar ook over mijn andere oma en voorouders en hun verhaal en pijn. En hoe hun leven als rode draad door de mijne loopt. Dit wil doorvoeld en geheeld worden.
Je kunt mijn verhaal hier lezen: https://www.joyincreation.com/2022/12/19/de-rode-draad-een-verhaal-over-voorouders/
Tijdens het voorlezen komen er tranen en ontroering, ontlading. Ik schrik er zelf van. Tot mijn verbazing win ik de wedstrijd en mag een boek uitkiezen. Ik ga naar huis met Judith Schuyf’s ‘Heidens Nederland’. Ik heb haar boek ‘Heidense Heiligdommen’, maar dit eerder uitgebrachte boek vind ik prettiger te lezen en navigeren (ik heb het bij anderen al vele malen ingezien) en zoek het boek al een tijd (voor een schappelijke prijs), dus ik ben in mijn nopjes!
Dan wordt er nog even gekeuveld en gaan de oogjes toe, morgen een lange dag.
Zwart
Na het ontbijt wordt pap en haring voor de koude zielen en spinsters klaargemaakt en gaan de mannen op missie naar het Moordenaarsveen om daar een zoenstaak te planten voor de koude zielen. Deze zielen zijn niet genodigd en dus rusteloos. De mannen zijn zwart geschminkt om de zielen die tussen wal en schip gevallen waren niet af te schrikken en de koude zielen de mogelijkheid te bieden weer terug op de wal te komen. Ook dragen zij hun jassen binnenstebuiten om de hen te misleiden. De mannen spreken niet, een handeling van vrede als tegenhanger van de chaos.
Zij die spinnen
De vrouwen hebben hun eigen taak en verrichten een magisch religieuze handeling door middel van spinnen, het draden trekken, verbonden met leven en dood.Door te spinnen spreek je de liminale sferen aan, niet meer, nog niet, met geesten die zoeken naar een nieuwe incarnatie of andere ‘geesten’ die zich in deze tussenwereld begeven. De draden zijn een brug tussen hun wereld en de onze, maar ook de onderwereld, de nornen, de drie spinsters, zitten immers aan de voet van Yggdrasil, de wereldboom die de negen werelden met elkaar verbindt. In stilte neuriën en spinnen wij tot de mannen buiten de staak planten en wij het spinnen staken (tot na Joel).
Als de mannen hun taak volbracht hebben en terugkeren worden ze uitgerookt voor zij het hof binnenstappen en kunnen wij samen de lunch genieten.
Dan is het tijd de avond voor te bereiden of wat te rusten.
De zon zal niet sterven
Zaterdag rond drie uur verlaten wij ons Joelhof en gaan naar het Smitsveen. Het water waar wij vorig jaar ons wasten is nu bevroren, er schaatsen zelfs mensen. Dus wij gebruiken het ijs op de begroeiing om onze handen en gezichten te reinigen.
We lopen richting het Oosten en hier laten we op een grafheuvel het deze middag gesponnen bolletje wol achter ter verbinding met het Joelhof. Hier nodigen wij met een heildronk onze voorouder bij naam uit aan tafel vanavond.
We lopen verder met de richting van de zon mee. Bij jeneverbesstruiken laten wij ons offer voor de landgeesten en goden achter. Het is inmiddels donker aan het worden.
Aangekomen op de rituele plek worden de vier windrichtingen aangeroepen. De drie hoorns worden drie keer geblazen, niet om geesten te verjagen maar als communicatiemiddel tussen de overleden voorouders en ons, hun nabestaanden. De kosmos wordt verstevigd door het breken van een brood in de vorm van oermens Ymir. Dit symboliseert de herschepping van de wereld door middel van verdeling van Ymir. Zijn delen worden over de vier windrichtingen verdeeld en zo de kosmos verstevigd. Ook nemen wij allen een hapje van zijn hoofd.
Dan is het tijd wederom een dronk te doen, de hoorn met mede gaat rond en om de beurt steekt een ieder een stille wens in het rad.
Inmiddels wordt er noodvuur gemaakt. Dit vuur wordt ook meegenomen om straks de kaarsen in het Joelhof te ontsteken, maar ook ons rad. En dan is er licht! Vuur! En het rad draait en met het rollen van het rad wordt de zonneloop nagebootst. Door het draaien staan we de zon in zijn loop door het jaar bij. Het was even spannend, want de ontsteking van het vuur ging niet zo snel en krachtig als vorig jaar, maar er is er licht, het wordt alleen wellicht wat moeilijker om dat dit jaar te zien voel ik zo. Echter we kunnen opgelucht adem halen, de zon zal niet sterven. Er is vrede, goddelijke orde in tegenstelling tot chaos. Vol ontzag en vreugde kijken wij in het licht en ook de vrouwen worden zwart gemaakt met roet, zwart voor vruchtbaarheid, het donker waaruit leven ontspringt.
Dan is het tijd om terug te keren naar onze verblijfplaats om daar het licht te vieren en onze dankbaarheid te tonen door middel van een offermaal. Daar aangekomen ontsteken de kinderen eerst de heidense driekleur kaarsen met het meegebrachte noodvuur en dan mag iedereen naar binnen om zich te warmen en om te kleden in het ritueel wit.
De offermaatlijd
Als iedereen aan tafel zit, luidt Ax de bel en nodigt zo onze voorouders en goede geesten uit. Het offervarken wordt opgediend en in stilte gegeten. En traditiegetrouw wordt daarna al het lekkers wat iedereen heeft meegenomen uitgestald en genuttigd. Wat een overvloed!
Tijdens de maaltijd gaat de hoorn met mede rond voor dronken die opgedragen zijn aan Wodan (terugkeer van de echte koning), Donar (kracht van de Sibbe) en Frey/Freya (vruchtbaarheid). Ook is er weer de mogelijkheid een eed af te leggen op de zwijnskop.
Spenderinnen en lotsgodinnen
Opeens klinken er neuriënde vrouwen. Een oud volkslied. Zij kondigen de aanwezigheid van de drie spinvrouwen aan. Voor wie het wil zullen zij komend jaar divineren, één spint, één schikt en één snijdt het lot.
Mijn draad is rood, rood van passie en daadkracht, de rune is Laguz, meebewegen met de stroom, maar niet te veel naar links of rechts afdrijven, mij laten voorstuwen op de middenstroom. Dit resoneert sterk met waar ik nu sta/
Het lot
Tijd voor het uitwisselen van geschenken. Door te dobbelen zal het lot bepalen wie welk cadeautje krijgt. Ik ontvang een mooi altaarplankje met ruimte voor een foto en een kaarsje. Ik ga deze komend jaar beschilderen of branden met passende runen. Voor nu staat het op mijn voorouder altaar, zo passend.
En tot in de vroege uurtjes wordt er gepraat en gedronken. Alles is goed.
De volgende dag genieten we nog eenmaal samen de brunch, ruimen de boel op en dan is het alweer tijd om afscheid te nemen.
Tot de volgende bijeenkomst lieve Swesazzers!
Dank jullie wel voor alles.
Iedereen een krachtig en inspirerend Midwinter gewenst en fijne feestdagen!
Liefs,
ᛊᛃᚨᚱᛁᛊᚨ
P.S. De foto’s zijn gemaakt door diverse leden van Swesaz, ik weet door het grote aantal gedeelde foto’s niet precies wie wat heeft gemaakt. Wil je met naam genoemd worden of dat ik jouw foto verwijder, laat het me dan alsjeblieft weten.
