Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik dol ben op culturele uitjes en musea bezoeken. Ik hou van kunst en cultuur. Al mijn hele leven en heb dan ook een opleiding Cultuur & Beleid gevolgd en succesvol afgerond. Dit na opleidingen en werken in de reisindustrie. Ja reizen, kunst en cultuur zijn toch wel mijn passies. Helaas wordt er op dit moment niet veel gereisd, maar eindelijk meer tijd en ruimte om Nederland te ontdekken. Ik zal wat vaker hier leuke uitjes delen en maak nu even een kleine inhaalslag van de afgelopen paar weken.
Frida Kahlo & Diego Rivera – A Love Revolution
Het Lot van Frida Kahlo is uitdagend. Een verkeersongeluk in haar jeugd verbrijzeld haar bekken, waardoor ze haar hele leven pijn heeft en geen kinderen kan krijgen. Ze leeft vastgesnoerd in een corset, een keurslijf, waar ze door haar kunst probeert uit te breken. Echter tijdens haar leven staat zij in de schaduw van haar man, de 20 jaar oudere kunstenaar Diego Rivera. Op een gegeven moment moet een stuk van haar been worden geamputeerd en raakt zij verslaaft aan medicijnen en is depressief. Op haar 47ste is ze op en verlaat dit leven. Een tragisch en onwaarschijnlijk boegbeeld van onafhankelijkheid en vrouwenemancipatie, maar dankzij haar sterke vrije geest en de moed om te staan voor haar idealen, is haar aantrekkingskracht groot. Haar opvallende, en in mijn ogen prachtige en krachtige, verschijning helpt hier ook bij. Haar rebelse natuur spreekt mij erg aan, haar unibrow als statement tegen het gemanicuurde schoonheidsideaal en haar fantastische klederdracht zijn een statement tegen het kolonialisme. Haar sterke persoonlijkheid en schoonheid zie je in haar nietsontziende zelfportretten terug.
Op een feestje van de communistische partij worden Frida en Diego Rivera verliefd. Hij is een oudere (42 jaar) kunstenaar bekend om zijn muurschilderingen en beroemd in Mexico. Hij is niet vies van de dames en neemt trouw niet zo nauw, echter dit is geen bezwaar voor de vrijgevochten en biseksuele Frida, die zelf ook affaires heeft. Toch heeft dit een scheiding tot gevolg, maar het paar trouwt een jaar later opnieuw met elkaar. Ook in hun werk laten ze elkaar niet los. Een paar van Frida’s beroemdste schilderijen gaan over haar verhouding met Rivera.
Nu heb ik vaker werk en tentoonstellingen met Kahlo’s werk bewonderd, echter het Cobra Museum toont een wel heel bijzondere collectie, die van het echtpaar Jacques en Natasha Gelman beheerd door de Vergel Foundation. Dit is een prestigieuze collectie die voor het eerst in Amstelveen te zien is. Deze collectie is samen met de Dolores Olmedo collectie de belangrijkste verzameling van het werk van Frida Kahlo. In het najaar van 2021 is de Olmedo collectie te bewonderen in het Drents Museum. Deze heb ik reeds in Londen mogen zien en is zeer zeker de moeite waard.
Link naar mijn foto’s van de tentoonstelling en bezoek die middag aan Art Zuid.
Museumstoomtrein van Hoorn naar Medemblik
Wat een mazzel, het is prachtig weer de ochtend dat ik naar Hoorn afreis om mee te rijden in de stoomtrein van Hoorn naar Medemblik. Regelmatig heb ik op station Hoorn mij voorgenomen eens een bezoek te brengen aan de museumtrein en eindelijk daad bij woord gevoegd. Ik ben niet de hele rit meegereisd, omdat ik recent in Enkhuizen ben geweest. Het bezoek begint in Hoorn in het kleine museum waar ik geniet van de oude foto’s. Leuk om de treinen uit mijn geboorte- en jeugdomgeving te zien (Poortugaal, Rotterdam Zuid en omgeving) en de Gooische Tram die vlak achter mijn huidige huis liep. Er is nu een straat in Diemen die de Gooische Tram heet. Tja ik ben een sucker voor nostalgie dus ik vind dit prachtig. Dan is het tijd om te boorden en al hortend en stotend komt de trein in beweging. Met een fijn gangetje hobbelt de trein richting Medemblik. En het is genieten van het uitzicht op een prachtig Westfries landschap. Er heerst een schoolreisjes-sfeer in de coupé, ook al ben ik een van de jongsten aan boord, maar goed het is ook een doordeweekse dag en voel me best thuis tussen de oude van dagen. De stoomtram stopt op de historische stations Wognum, Twisk en Opperdoes langs de spoorlijn uit 1887. In Wognum mogen we uitstappen om even een kijkje te nemen.
Deze dienst rijdt na Medemblik door naar Enkhuizen, maar ik ben daar recentelijk geweest dus ik blijf in Medemblik hangen om daar te genieten van een lunch op het terras in het zalige zonnetje en bezoek Kasteel Radboud. Dit is een kasteel uit de 13de eeuw en prachtig gelegen aan het IJsselmeer. Het is de enige overgebleven dwangburcht van Floris V, graaf van Holland. Ik val met mijn neus in de boter, want er is een tijdelijke tentoonstelling (nou ja mini-tentoonstelling) “De Kracht van Kruiden” over de Middeleeuwse kruidenleer. Welke kruiden gebruik je waarvoor en wat maakt het Cruydtboeck van Dodonaeus zo bijzonder? Alle bezoekers krijgen het Cruydt-Boeck van Lobbrecht Aerntsdochter als presentje mee. Zij was een van de eerste bewoonsters van het Mariaconvent in Medemblik en was daar verantwoordelijk voor de kruidentuin. Haar tuin is de basis voor de kruidentuin van Kasteel Radboud.
Weer buiten, slenter ik terug naar de bushalte en in plaats van de snelle bus over de snelweg, neem ik de streekbus die langs schattige dorpen als Hauwert, Twisk en Blokker rijdt. Wat is het hier prachtig! In Hoorn banjer ik nog even rond en koop weer boeken bij Antiquariaat De Boekenkist (ik kan hier uren rondsnuffelen!). Moe maar voldaan de trein naar huis, ditmaal een van de NS.
Link naar mijn foto’s van deze dag.
Rijksmuseum van Oudheden; Tempels van Malta, Doggerland en Nehalennia
Wat is het toch altijd een feest om in het RMO rond te lopen. De vaste collectie heb ik al vele malen beleefd en het blijft prachtig. Vandaag echter kom ik voor de tentoonstellingen Tempels van Malta en Doggerland. Ook ga ik vanzelfsprekend even bij lokale godinnen langs als Viradecdis, Sandraudiga en Exomna. Extra aandacht is er voor de godin Nehalennia en de altaren die zeevaarders en handelaren aan haar wijdden in tempels langs de Zeeuwse kust.
Zo blij dat ik deze zaterdagochtend vreemd genoeg de hele tentoonstelling Tempels van Malta alleen mag ervaren en ik ben geraakt door de energie en liefdevolle energie die deze beelden en tempels uitstralen. Wellicht is het die zachte moederenergie die in mijzelf wordt aangesproken? Al lang ben ik gefascineerd door Malta en heb zelfs een paar jaar geleden een reis geboekt, die ik door omstandigheden op de laatste minuut moest annuleren. Ik hoop dat ik ooit weer de grens over kan en ook deze plek mag bezoeken. Voor nu voldoet deze tentoonstelling.
Doggerland is een unieke en interessante tentoonstelling over een wereld onder onze huidige Noordzee. Jammer van de klimaatboodschap die overal weerklinkt. Ja dit bewijst maar weer dat het klimaat verandert, met of zonder invloed van ons mensen. Het leven gaat in cycli, tijden, menssoorten en dieren komen en gaan. Land ontstaat, land verdwijnt, prachtig toch? Waarom zijn we allemaal zo angstig en denken wij dat wij controle hebben over moeder natuur? Maar goed terug naar de tentoonstelling en focus op alle prachtige vondsten zoals prehistorische werktuigen van vuursteen, gewei en bot, waaronder imposante vuistbijlen. Er zijn fossielen van de prehistorische dieren die er leefden, zoals botten en kiezen van mammoeten, maar ook versteende keutels van hyena’s. Bijzonder is het gereconstrueerde gezicht van Krijn, de ‘eerste Neanderthaler van Nederland’ die 50.000 jaar geleden in Doggerland leefde. Ook te zien is het ‘Neanderthaler-mesje’ met een handvat van berkenpek. Uit de laatste ijstijd zijn ook vondsten zoals bijlen, vuursteen, barnstenen kralen en een hanger van everzwijn te bezichtigen. Doggerland is de grootste archeologische vindplaats van Europa. Toch anders over de stranden lopen de volgende keer, wie weet wat je vindt?
Link naar mijn foto’s genomen in het RMO
Muiderslot
Sinds kort heb ik een fiets. Ja ja ik ben een van de weinig Nederlanders die het jaren zonder fiets heeft weten te klaren. Ik heb het vaak geprobeerd, maar constant werd mijn fiets gejat, zelfs uit de berging (en hoe goed ik deze ook vastmaakte). Dus op een gegeven moment het bijltje erbij neergegooid en ik ben toch altijd een wandelaar geweest, na een tijdje went het en mis je de fiets niet meer. Echter de actieradius is wel wat kleiner met de benenwagen en soms ben ik het OV ook meer dan beu, dus afgelopen zomer heb ik een fiets gekocht. Geen e-bike, maar een echte degelijke oude opoe fiets. En nu ben ik in geen tijd op plekken als Abcoude, Weesp, Gein en Muiden!
Ja Muiden en Muiderslot, ik ben er best vaak geweest, zo ook ieder jaar bij het Pruimenfestival. Het eerste weekend van september vieren ze de oogst van de pruimenboomgaard achter het kasteel. Daarmee sluit Het Muiderslot de zomer af. Er zijn tuinworkshops en -wandelingen, er is muziek en kraampjes die pruimenlekkernijen verkopen. Ik vind het altijd gezellig en eet mijn jaarlijkse dosis pruimen, zo zalig, rijp uit de bomen.
Natuurlijk maak ik ook altijd een rondje door het kasteel. Het is niet zo groot. Ik weet nog als kind als ik hier met mijn ouders kwam, hoe immens het op mijn over kwam. Ik was altijd zo onder de indruk van kastelen en voelde me er altijd vreemd genoeg op mijn gemak. Ze waren natuurlijk gebouwd ter bescherming, maar of het heel fijne plekken waren met gevechten en ellende? Maar goed als kind al dol op kastelen en dat is nooit overgegaan. Maar ja wie heeft dat niet?
In 1285 is het Muiderslot gebouwd met één doel: verdediging! Door de jaren heen is het kasteel afwisselend gebruikt, bewoond, bezet, gesloopt, herbouwd en opgeknapt. Twee bewoners zijn extra belangrijk geweest voor het kasteel en de tuinen. Dit zijn de man die het kasteel heeft laten bouwen: graaf Floris de Vijfde. En dichter en schrijver P.C. Hooft die er in de 17e eeuw woonde.
Link naar mijn foto’s van mijn bezoek aan Muiderslot
Open Monumentendag – Fort Nigtevecht
Dit jaar kan ik voor Open Monumentendag ook gewoon de fiets pakken, nog een uitje in de ‘achtertuin’, Fort Nigtevecht. Nu heb ik hier vaak een kopje koffie met gebak gedaan en geniet altijd enorm van de prachtige omgeving rond Gein en Vecht, maar echt verder als de koffiewinkel ben ik nooit binnen geweest.
Het fort hoort bij de Stelling van Amsterdam, die rond 1900 gebouwd werd. Deze 135 km lange verdedigingslinie met dijken, sluizen, batterijen en forten beschermde de hoofdstad Amsterdam. Fort bij Nigtevecht was ter verdediging van de accessen gevormd door Merwedekanaal (nu Amsterdam-Rijnkanaal) en Vecht. Ook beschermde het de sluizen tussen deze wateren als ook de zogenaamde Prise d’eau der Vechtwaterleiding zuidelijk van het fort. In de liniewal bij het fort, bevindt zich een nevenbatterij en er liggen ook drie heuveltjes die restanten zijn van opstelplaatsen voor luchtdoelgeschut uit 1927.
In Fort “Nietgevecht” is nooit gevochten, maar de manschappen stonden wel paraat en grote delen van het fort zijn na de bouw nauwelijks veranderd. Fort bij Nigtevecht bestaat uit een binnenfort en een buitenfort, het gedeelte dat buiten de fortgracht ligt. Het binnenfort heeft een bomvrije, betonnen kazerne uit 1903 die plaats bood aan zo’n 300 militairen. Heel bijzonder om hier de sfeer te voelen en rond te dwalen door de vele donkere gangen.
Dank jullie wel voor het met mij mee reizen langs deze mooie plekken. Ik hoop dat je het gezellig vindt en het jou wellicht geïnspireerd heeft ook een bezoek te brengen.
Heb het goed en tot de volgende keer.
