Zaterdag heb ik een prachtige zonnige nazomerdag genoten bij Heksia in het preHistorisch Dorp in Eindhoven. Al vroeg op pad om om 9.30 uur daar naar binnen te gaan (tijdslot). De treinreis uit Amsterdam leidt langs genevelde velden en dorpen en bij aankomst in het Prehistorisch dorp komt het zonnetje voorzichtig door, alsof de sluier zich magisch opent. De vogeltjes starten hun zang en kinderen lachen.

Mij oriënterend op het marktplein, luisterend naar harpmuziek, voelt het oud en vertrouwt. Op mijn dooie akkertje verken ik alle huisjes en kraampjes, luister naar verhalen en muziek. Mijn koopknop staat gelukkig uit en weet al het mooie aanbod van heksenspulletjes te weerstaan. Ik koop alleen een Nalbinding naald (want een van mijn wintervoornemen) en een grote gehaakte omslagdoek, winter is coming en ik heb een sjaal fetish. Alleen nu loop ik bij 23 graden met een grote wollen doek rond, ach straks als de temperaturen weer dalen, ben ik er blij mee. Nog een lekkere versnapering buiten in het zonnetje bij de herberg en ik stap weer naar buiten, een wel een heel andere wereld in, de stad is ontwaakt en in Eindhoven centrum is het druk met winkelend volk, wat een overgang. Ik geef me eraan over en dwaal langs de snuffelmarkt, weersta het kopen van een oud boek met prenten van oude dorpen uit Nederland (geen ruimte in boekenkast). En kuier zo langzaam richting het station waar ik tegen de avond voldaan thuiskom.

Foto’s van Heksia; https://www.flickr.com/photos/76242041@N00/sets/72157719866984703/

Herfst-evening

Tijdens Heksia lieten vele bezoekers wensen achter aan de Heilige Eik en deze werden met Mabon verbrand en zo gaan deze wensen mee op de wind boven het vreugdevuur. De Herfst-evening, ofwel de herfst equinox of Mabon (uit de recente alexandrijnse Wicca (1960), in vroegere tijden werd de maand september wel als heilig gezien, maar niet als Mabon gevierd.), dit jaar op 22 september, zijn dag en nacht gelijk en we merken echt dat we een nieuwe tijd ingaan. De ochtenden zijn weer donker en al vrij vroeg moeten we ook in de avond lichten ontsteken. Er zit een frisse bries in de lucht en bladeren dwarrelen naar beneden. De natuur begint aan het terugtrekken van de groeikracht en de energie, de spirits van de groei verlaten ons land en maken plaats voor de geesten van de donkere aarde en de voorouders. Dit is niet iets om te vrezen, maar nodig voor balans en later nieuwe groei.

Je kunt nu dingen afronden of nog besluiten mee te nemen de winter in. Om rustig aan te gaan doen, minder energie te verspillen en na te denken over de veranderingen die plaatsvinden of die je nog wilt bewerkstelligen, wat je nog wilt oogsten nu het nog kan, voordat de winter begint.

Tijdens deze periode voel ik altijd een soort van weemoed. Ik geniet van de prachtige herfstkleuren en – geuren, maar heb ook moeite met het zonlicht en warmte los te laten en me over te geven aan de donkere dagen die gaan komen. Dit voel ik dit jaar door alle maatregelen vanuit de overheid nog sterker. Maar ik voel ook de diepe kracht die de duisternis geeft, oneindige mogelijkheid, als een donkere baarmoeder waaruit prachtige dingen geboren kunnen worden.

Ik geef steeds meer toe aan de behoefte meer te slapen en te rusten, lekker wegkruipen op de bank met een boek, om te tekenen en met mijn handen bezig te zijn. Niets moeten, maar alles laten ontstaan.

Dankbaarheid

Dit is een tijd om stil te staan en dankbaar te zijn voor wat je hebt verkregen en hebt losgelaten de afgelopen tijd. Meestal zijn we geneigd alles wat we hebben voor lief te nemen, maar sta nu eens bewust even stil bij wat je allemaal hebt en waar je allemaal dankbaar voor bent?

Alhoewel ik ook steeds meer ervaar wat ik niet wil, ben ik zelfs daarvoor dankbaar, want het laat zo mooi zien wat ik wel wil en dit heeft een nieuwe energie in mij ontwaakt, mijn vuur is aangewakkerd. Dit is iets waar ik al een tijd over schrijf, dat ik dat een beetje kwijt was. Nou met dat vuur zit het wel goed op dit moment. Maar ik hoop alles in balans. Ik voel dat ik weer doel heb om naartoe te werken en ervaar ook weer het gevoel dat ‘het zin heeft om iets te doen.’ Bijzonder fijn want juist dat gevoel ontbrak regelmatig in het voorgaande jaar.

Ik ben heel erg dankbaar voor alle prachtige mensen die ik de afgelopen tijd heb leren kennen en voor dit mooie nieuwe pad wat ik mag bewandelen, een diepere connectie maken met de aarde waarop ik leef en waar ik ooit naar terug zal keren. Ook in mijn buurt heb ik bijzonder lieve mensen ontmoet, dankzij alle beperkingen en uitdagingen. Ook al heb ik mensen gedag moeten zeggen, of zij meer mij, waar een vacuum valt, wordt gevuld door iets nieuws en wij kiezen zelf of dit iets moois is of niet. De angst in de maatschappij heeft er voor mij juist voor gezorgd dat ik mensen nog meer zie voor wie ze echt zijn en herken mensen met wie ik klik heb veel duidelijker. Ik ben dankbaar dat ik ondanks alle tegengas nog steeds mijn hart volg en rustig blijf en dat ik mij nog steeds verwonder over deze wereld. Ik ben dankbaar voor mijn nieuwsgierigheid, mijn levenskracht en creativiteit. Bovenal ben ik dankbaar voor de schoonheid van de natuur, dat ik bij haar mag schuilen, loslaten en opladen. Ik ben dankbaar voor haar voeding die mijn lichaam energie geeft en dat ik het zo goed heb, ik voel me ondanks alles vrij en blij.

Deze winter neem ik verdieping en meebewegen mee. Dieper in mijzelf zakken en echt gaan voelen wat er volgend voorjaar naar buiten mag komen. Ik neem mee alle ideeën die nu nog in notities staan, en zuiver daar nu uit welke echt resoneren en echt vruchtbare zaadjes zijn voor die potentieel grote nieuwe boom. Ik voel vooral een behoefte om weer veel meer offline te zijn en weer te gaan creëren in de vorm van tekenen, schilderen, breien, weven, koken, wecken, bakken. Tastbaar en langzaam werken aan iets wat ik met al mijn zintuigen kan waarnemen. Ik heb behoefte aan sensualiteit. De Winter is de tijd van donker, van vrouwelijke energie, ik wil dit weer meer in mijzelf aanwakkeren en ervaren.

Dankbaar ben ik dat ik op een plek woon waar ik de getijden mag ervaren, waardoor mijn vertrouwen op de cycli van het leven bevestigd wordt. Alles sterft en nieuw leven komt terug. Laten gaan om opnieuw geboren te worden. Er is geen einde, alleen een nieuw begin. De natuur in al haar pracht en kracht geeft ook mij balans en inspiratie om te blijven vertrouwen in de wereld en mijzelf.

Weegschaal

We gaan nu de tijd van de Weegschaal in, een tijd om balans op te maken. Het is nu ook de tijd om balans tussen tegengestelde krachten in ons leven te herkennen en te overdenken.

Morgen ben ik jarig, ik heb de zon en mijn ascedent in Weegschaal staan bij mijn geboorte. Ik ken deze immer wikken en wegende energie goed. Ook de energie van Gerechtigdheid (tarot), ik heb nooit tegen onrecht gekund, dan komt er echt een strijder in me naar boven. Ja dan roert de koppige Stier in mij zich, het teken waarin mijn Maan staat. Stier staat ook voor huis en haard, veiligheid, traditie en ja dit teken heeft moeite met verandering. Ik word op dit moment dan ook flink uitgedaagd tot loslaten en vertrouwen, maar ook om te gaan staan voor mijn waarden en normen.

Nu gaat Mercurius ook Retrograde in Weegschaal (nou ja 27 september) en maakt deze tijd geschikt om die potentieel gevoelige of moeilijke gesprekken die je hebt vermeden of uitgesteld hebt te voeren. Weegschaal waardeert harmonie, dus vergeet niet dat echte relatie harmonie (in tegenstelling tot valse of oppervlakkige relatie harmonie) diepe, eerlijke en authentieke verbinding vereist.

In dezelfde geest, Weegschaal is het teken van evenwicht, schoonheid en liefde. Dus deze Mercurius retrograde zal ons uitdagen aandacht te besteden aan het vaststellen van deze kwaliteiten in onze omgeving en relaties.

Heb het goed en tot de volgende keer!

Een prachtige Herfst toegewenst.