Bij een prijsvraag van Bewust Nederland werd een vraag gesteld die mij prikkelde. “Wat is jouw Drømmeland?” Mijn antwoord was: Drømmeland is voor mij die plek in mij waar ruimte en vrede is. De plek van waaruit ik bewust creëer. De plek waar ik thuis ben. De plek waar ik bijkom. Het is niet ergens buiten mij. Het makkelijkste bereik ik deze plek thuis voor mijn altaar, aan mijn tekentafel of op een plek in de natuur, weg van de gekte van alledag. ´Drømmeland´ is thuis.
Hiermee won ik tot mijn grote verbazing en plezier twee kaartjes voor de film Drømmeland en gisteren gingen Karina en ik na het werk naar De Filmhallen.
Drømmeland is een korte documentaire over Nils die in de eerste scene zijn paspoort verbrand en zichzelf als ‘nummer’, als ‘rechtspersoon’ opheft.
Nils gaat wonen in het midden van nergens in de adembenemende natuur ergens in de bergen van Noorwegen. Hij heeft daar een hutje en een schattige pony die hem gezelschap houdt en helpt met sjouwen.
Nu valt het mij op dat Nils toch een mobiele telefoon bij zich heeft en schijnbaar ‘bereik’ en hij zoekt dan ook constant contact met anderen. Hij probeert een LAT relatie in stand te houden en zijn zoon verzucht dat hij nu vaker belt dan toen hij nog gewoon in “de Westerse Wereld” meedraaide. Met vallen en opstaan, frustratie en loslaten, probeert hij de balans te vinden tussen het contact met zichzelf, de natuur en de buitenwereld. Maar oh wat is het verleidelijk om selfies te delen op Twitter. Is hij nu hier gaan wonen om iets voor anderen te bewijzen of voor zichzelf? Want waarom moet hij dit anders delen? Wat probeert hij hier mee te bereiken? Ik denk dat hij het zelf niet eens weet. Hebben wij bevestiging van anderen nodig om er te mogen zijn?
En dan dat boek, Nils leest een boek over aanraking en de effecten daarvan. Ja want dat heeft een mens nodig aanraking, echt menselijk contact en dat is met al die telefoontjes toch minder geworden, zelfs oogcontact is lastig te krijgen. En dat raakte mij ook. Ik realiseer me al een lange tijd dat ik weinig aangeraakt wordt en werd. Zonder partner en niet echt knuffelige vrienden en familie word (en werd) ik weinig lichamelijk aangeraakt. Ik merk ook dat het ook niet iets is wat ik natuurlijk doe (ik voel me altijd heel awkward als iemand me knuffelt) en daar schrok ik wel van nu ik daar toch regelmatig aan denk en wellicht dat daarom zijn boek mij ook zo opviel en ‘(aan)raakte’ …
En wat vond ik van de film? Nou ten eerste genieten van de mooie plaatjes, het zet je aan het denken en petje af voor Nils die een stap zet die ik al heel vaak heb willen zetten, weg van deze ratrace, weg van deze gekke wereld, zak er allemaal maar lekker in, ik ga als Kluizenaar ergens in de natuur leven. Off the grid living heeft me altijd al aangesproken en herken ook veel van zijn gedrag in mijzelf, ook dat aantrekken en afstoten, het alleen willen doen en dan toch mezelf vastzet en die haat-liefde verhouding met ‘online leven’, gesteld zijn op mijn vrijheid en privacy en dan toch weer mijn leven en denkwereld op social media (of deze website) gooien. En ja waarom? Is dat ijdelheid, behoefte aan gezien worden of is dat delen met de intentie een verschil te willen maken of is het gewoon iets waar ik plezier van krijg? Allemaal vragen die gesteld mogen worden en die deze film prikkelen bij mij.
Kijk ik dieper in mezelf en bijvoorbeeld ook naar mijn vader die de halve wereld over vluchtte zijn leven te ontsnappen, maar eigenlijk weg wilde van zichzelf en tja die neem je toch mee, die Zelf. Dus ik voel dat weglopen niet veel veranderd. Je leert dan niet leven met anderen en daarom zijn wij hier, om in interactie met anderen onszelf te kunnen en mogen zijn. Je omgeving beïnvloedt je en je wordt ook vast een ander mens als je elders gaat wonen, maar in de essentie niet, die kern verandert niet. Dus ik vraag me af is Nils nu echt gelukkiger zo met een dode pony in de vrieskou turend naar een mobiel schermpje? Door weg te lopen verander je in ieder geval de samenleving niet, wellicht dat je een paar anderen inspireert dieper na te denken over hun leven en ik denk dat dat alles is wat we hoeven te doen, dat vonkje te zijn dat anderen aansteekt. Dus in dat opzicht, ja goed bezig en nogmaals respect dat hij zijn hart volgt. En dit ziet er voor iedereen anders uit, we willen niet allemaal in ons blote kont herten schieten. Ik vind het belangrijk dat je door jouw eigen acties anderen positief verandert. De maatschappij is verrot en die gaat niet beter worden als mensen off the grid gaan wonen, dat is toch een beetje weglopen vind ik. Of we moeten het allemaal gaan doen, in grote getallen. Als een heel grote groep niet meer meedoet aan het Spel en dan zal het anders moeten. Dus in dat opzicht, ja dan moeten we allemaal Nils achterna. Genoeg ruimte in Noorwegen volgens mij 😉
De maatschappij moet anders want zo rennen we ons dood. Het is goed om te realiseren dat we niet veel meer zijn als een registratienummer als we niet ons best doen om meer te zijn dan dat. Dan rennen we alleen maar de wortel die ons voorgehouden wordt achterna. Diezelfde wortel die iedereen achterna rent, wellicht is er als je de andere kant op loopt wel veel meer afwisseling van groentjes te vinden. Het is de kunst niet mee te doen aan wat iedereen al doet. Het is belangrijk dat iedereen zijn unieke stukje van de puzzel hier komt leven en als we in de mallemolen meerennen dan komen we daar niet aan toe, dan komt dat niet tot uiting.
Dus stop met rennen en kijk diep in jezelf wat daar wil leven, wat wil ontstaan, wat geboren wil worden en geef dat ruimte om te groeien. Ik denk pas dan dat we echt gelukkig kunnen zijn. En dit unieke stuk van onszelf met anderen kunnen delen en niet ergens bibberend in de sneeuw op een berg in Noorwegen proberen te posten op Facebook en zo likes te krijgen. Dat is niet echt delen.
We mogen weer midden in de maatschappij gaan staan en ons Drømmeland die vind je in je hart. Houd de balans van naar buiten en naar binnen richten. Maak regelmatig contact met jouw hart en vraag wat het wil. Hoe je dat contact legt, doet er niet toe, als je het maar doet. En ren niet weg van jezelf. Het heeft geen zin. Houd jezelf gezelschap, leer jezelf kennen en je zal verbaast zijn wat een wijsheid en liefde je vindt.
