Ik ben dit weekend op de valreep nog naar Arrival geweest. Ik vond het een mooie film en een aanwinst voor Disclosure / “Onthulling”. Helaas vonden de mensen om mij heen dit niet, want naast mij en achter mij lagen mensen luid te snurken. Letterlijk en figuurlijk nog niet wakker. Dit is geen filmrecensie maar meer wat hersenspinsels die ik tijdens de film had.
Cuddly & Cute
Allereerst hoera! Een film waarbij de “buitenaardsen” eens niet kwaadaardig zijn of cuddly en cute zoals ET. Maar zeker wel zachtaardig en liefdevol. Looks can be deceiving. Een prachtige reminder dat we ons oordeel niet moeten baseren op uiterlijk en dat anders niet per definitie slecht is. Buitenaardsen zijn er in alle vormen en maten, van humanoïde tot reptiel en van pure energie tot insectoïde en alles ertussen in. Een waarschuwing om buitenaardsen wanneer zij contact maken niet direct aan te vallen alleen omdat wij hen niet begrijpen of omdat ze er in onze ogen “eng” uitzien. Maar let wel, gebruik wel onderscheidingsvermogen bij elk contact (wat je wellicht nu al hebt), want niet alle buitenaardsen zijn de mensheid goedgezind (sorry Dr Greer).
Vrije wil
De film is gericht op Louise’s herziene perceptie van haar eigen leven, en haar cruciale keuze van het krijgen van een dochter, ondanks de pijn die ze weet dat het zal veroorzaken, omdat ze weet dat zij op jonge leeftijd zal sterven aan Kanker. Dat Louise de toekomst van haar dochter heeft gezien – is geen verrassende sci-fi twist, maar een langzame en gestage realisatie door de film heen. Het gaat om het idee dat wij als mensen zijn gemaakt van onze herinneringen en dat onze levens bepaald worden door onze keuzes. Louise ervaart in de film niet haar herinneringen maar haar precognitieve momenten van de toekomst. Haar tijdsbesef is veranderd door haar inzet om de taal van de buitenaardsen te begrijpen. Haar brein is herbedraad. Louise’s begrip van geschreven taal heroriënteert haar gevoel van oorzaak en gevolg. Het draait in haar perceptie van tijd in een twee-weg rivier die de regisseur illustreert door middel van korte pauzes van de kindertijd en adolescentie van haar dochter Hannah in de toekomende tijd. Met behulp van de real-world theorie van taalkundige relativiteit die verklaart dat de taal die we spreken van invloed is op hoe ons brein werkt, transformeert Louise’s leven in een reeks van out-of-order momenten die singulier kan worden ervaren, met inbegrip van haar dochter’s uiteindelijke dood. Het voorzien van een keuze is niet de wreedheid van het lot in actie, maar een krachtige oefening in de vrije wil. De heptapods zijn vrij noch gebonden als we deze concepten begrijpen; ze handelen niet volgens hun wil, noch zijn ze hulpeloze slachtoffers van hun omstandigheden. Wat hen onderscheid is niet alleen dat hun acties samenvallen met gebeurtenissen uit het verleden; het is ook dat hun motieven samenvallen met doeleinden uit de geschiedenis. Ze handelen om de toekomst te creëren, om chronologie vast te stellen. Volg je hem nog?
Triggerhappy
Deze buitenaardse heptapods zijn verlichte wezens en komen de mensheid helpen door ons er aan te herinneren dat “There is no time” en “we are one”. Ze zijn wijs en vredig. En natuurlijk triggerhappy militairen horen bij deze boodschap; “You have run out of time and we will attack” 😔 Laat dit een waarschuwing zijn. De dag van contact is volgens mij niet ver weg. Laten we alsjeblieft kalm en vredig blijven en ons niet laten meevoeren in de paniek tactiek van de overheid en militaire organisaties. Ik vond de hele trend van de globalisme boodschap een beetje griezelig, maar goed. We moeten wel vredig samenwerken willen we uit de chaos komen waar we nu inzitten, maar dit niet onder een supermacht, laten we dat alsjeblieft onthouden. Laten we als er contact gemaakt wordt deze wereld te zien vanuit hun perspectief en geen voorbarige conclusies trekken. Ik denk dat veel buitenaardsen contact met ons proberen te maken om ons eraan te herinneren hoe krachtig wij zijn en dat wij onszelf kunnen redden.
Hersenspinsels
De mooie boodschap van eenheid en tijdsloosheid brengen de heptapods in zen-achtige tekeningen (beetje als Enso). Non lineair, cyclisch. Echter het deed me ook denken aan Rorschach tekeningen en aan de ouroboros. Bij de Ouroboros dacht ik ook aan de symboliek van vastzitten in een tijdsloop en in een cyclus van reïncarnatie. De naam Hannah, een palindroom, ook cyclisch. De vogel in de kooi deed me denken aan MK Ultra en hoe Louise, de hoofdpersoon, de reddende godin, de vrouwelijke kracht, uit haar kooi breekt en haar eigen weg kiest, weer die vrije wil. De weg van liefde en compassie. En ik denk dat het ook geen toeval is dat de schepen eruit zien als grote lenzen, grote ogen. De film zat ook boordevol numerologie en andere symbolische verwijzingen. Zo kwam de film uit op 11/11, er zijn 12 ruimteschepen, heptapods hebben 7 benen, Er schoten me er een heel hoop door het hoofd tijdens de film, een aantal ben ik vergeten en zal als ik de film nog een keer zie nog eens goed kijken. Montana en Bird – Dr Joan Bird een ufologist uit Montana schreef het boek UFOs and Extraterrestrials: Extraordinary stories of documented sightings and encounters. Zij is lid van Institute for Human Cosmic Interaction en deze groep noemt zichzelf “pod”. Maar goed dit zijn wat hersenspinsels van mijn kant. Ik ben me de hele dag bewust van symboliek, taalgebruik, niet volledig paranoïde, maar alert op onbewuste programmering.
De betovering van taal
De film liet ons ook zien dat we zoveel gaven hebben die we vergeten zijn, zoals precognitie, remote viewing, astraal reizen, channeling en telepathie. De Babylonische spraakverwarring en lineair tijdsbesef begon pas toen we taal ontwikkelden. Voor die “tijd” communiceerden wij door middel van telepathie op een multi-dimensionaal niveau. Wij ontwaken nu weer langzaam in ons multi -dimensionaal bewustzijn en tijd lijkt steeds minder vat op ons te hebben. De keuze is aan ons om uit deze spell te ontwaken. De betovering, de spreuk van taal en van tijd.
Acceptatie
De film draait om de acceptatie, het begrijpen van keuzes van ons leven, en dat ieder moment in ons leven net zo belangrijk is als de volgende. De film suggereert dat het weten wat er zal gebeuren in de toekomst, niet de keuze die wij vandaag maken beïnvloed. In tegendeel, wij bevestigen de keuze juist. Zoals Emerson ooit schreef: “Het leven is een reis, geen bestemming”. Waardeer alle momenten in het leven en leef buiten de grenzen van de tijd. Wees vrij.
“if you could see your whole life laid out in front of you, would you change things?”
Warme groetjes,
Charissa
xxx
