This is my last letter to my Mother, the letter I read at her cremation.

For now it is in Dutch only, because I have not had the time to translate it yet. I still have the flu and I am just very tired. There is still so much to take care of and I am calm, strangely enough, but I do feel a bit anxious about what is to come. We need to clear my Mother’s house by the end of the month and this is a lot of work, she was a bit of a hoarder. Also a lot of paperwork and uncertainty about what is in store for us financially (in a negative sense, as bills will come in and the cleaning of the house will cost money…we have no idea what to expect). But step by step. We do what we can. Tomorrow I will start working again. I need some regularity in my life. I do hope I feel better because this flu is persistent, haven’t had the time to properly heal. It is almost a strange synchronicity, because my Mother died of Lung Cancer and Influenza is also a disease of the Lungs. I am now experiencing the same symptoms my mother was the last weeks of her life. The fever, the coughing, the lack of appetite and taste buds, the coughing of bloody slime, the dazed mind, the fatigue, etc. It so helps to bring in even more compassion… and healing.

I want to thank everyone for their support. It is so heartwarming. We received so many cards and messages. Thank you, this so helps.

The letter I read at the cremation:

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor jullie laatste eerbetoon aan Marjanne Broerse. Het is hartverwarmend en brengt ons veel steun. Dank u!

Ik heb een laatste brief aan Mama geschreven en deze wil ik nu voorlezen.

Lieve Mama,

Ik heb jou in mijn leven vele brieven geschreven, maar dit is wel de moeilijkste. Ik wil je met name bedanken voor al je liefde, steun en vertrouwen.

Mama je was lief, soms te lief, je kon slecht je eigen grenzen aangeven en opkomen voor jouw eigen wensen. Ondanks dit was je toch heel eigenwijs en af en toe zalig naief. Dat vond ik een heel charmante combinatie. Je hield van gezelschap en gezelligheid, maar je was ook graag thuis, jouw eigen plekje. Je was gelukkig met de kleine dingen des levens, je had niet echt grote wensen. Je was altijd geïnteresseerd in andere mensen en wat er op de wereld gebeurde. Je had veel compassie en liefde te geven. En dat hebben de mensen die met jou in contact kwamen gevoeld. Je hebt vele harten geraakt door jouw lichtje te schijnen

In 1975 kwam ik ter wereld en mijn broer Ron volgde in 1979. Je was toen nog getrouwd met onze vader Fred. Je was een leuke, betrokken en lieve moeder. Je was altijd creatief met ons aan het knutselen, tekenen en zingen. Het was 1 groot speelfeest bij ons thuis, alle buurtkinderen waren altijd welkom en ze kwamen graag. Ron voetbalde en je stond hem vaak in weer en wind aan te moedigen tijdens wedstrijden, ook hielp je bij Vereniging Oude Maas onder andere achter de bar en in de keuken. Je was een betrokken moeder.

De relatie met Papa was al lange tijd niet goed, veel ruzies en nare stiltes. Jullie hielden van elkaar, maar jullie huwelijk werkte gewoon niet. Je was eenzaam. Toen ik op mijn 15de een jaar naar Amerika ging, ging het “mis”. Toen ik thuis kwam stond daar ineens een ” vreemde” man, John, jouw nieuwe liefde. Jij en Pa gingen scheiden, Ron en jij gingen bij John wonen en ik bij Papa. Onze relatie is toen een tijdje minder hecht geweest, ik had het erg moeilijk met de scheiding. Toen ik ouder was begreep en steunde ik jouw keuze voor jouw eigen geluk helemaal en heb ik alle boosheid die ik toentertijd voelde laten gaan. Ik accepteerde John in jouw leven, want ik zag hoe veel jullie van elkaar hielden. Er hing altijd wel een soort van rivaliteit tussen John en mijzelf, om jouw liefde en aandacht. Ook al hadden wij soms knallende ruzie, John en ik hielden toch ook wel van elkaar en wij hadden met name onze liefde voor jou gemeen.

In november 2011 overleed John heel plotseling op de bank, op dezelfde plek waar jij nu bent ingeslapen. Het is een grote troost te weten dat jullie nu weer samen zijn. En ook Opa en Oma en je zus Riet zijn nu vast bij je.

Met John’s overlijden is een groot stuk van jou ook met hem meegegaan. Je rouwde intens. Ik heb geprobeerd jou op te vrolijken en jou jouw levenslust weer te doen hervinden. Het was een intense periode waarin wij dichter naar elkaar toe groeiden. We hebben veel leuke dingen samen gedaan en mooie open gesprekken gevoerd en daar ben ik heel dankbaar voor. We deelden alles. Ik wil ook Ton en Bert, zus en zwager van Mama danken voor al hun fantastische hulp. Jullie hebben haar zo gesteund en geholpen, hier heb ik groot respect voor en ben jullie erg dankbaar. Mama was ook vreselijk blij met jullie.

Kerst 2014 begon je je niet lekker te voelen en na vele onderzoeken hoorden wij begin 2015 dat je Longkanker Stadium 4 had. Je koos voor het leven en gooide jouw levenswijze drastisch om. Er kwam weer pit in je, vechtlust om te leven. “Je zou ze een poepie laten ruiken” waren jouw woorden. Na de halfjaarlijkse controle leek het zijn vruchten af te werpen, want de tumor was niet gegroeid en wij zijn na het ziekenhuisbezoek samen met Ton en Bert direct Champagne gaan drinken om het te vieren. Je straalde!!!

Je hebt nog een goede zomer gehad, waarin we nog veel hebben kunnen doen. Echter in november begon je opeens af te vallen en kreeg je pijn, je was heel moe en alle levenslust liep langzaam uit je weg. Dit was een pijnlijk proces om te moeten gadeslaan, zo machteloos heb ik me gevoeld. Ik ben blij dat je nu kunt rusten.

Mama ik ben zo dankbaar voor alles wat we voor elkaar hebben betekend, alles wat je voor me hebt gedaan, al je liefde en steun. Ik realiseer me dat dit niet vanzelfsprekend is, zo’n sterke relatie met je moeder hebben en ben me daar ook heel bewust van en uitermate dankbaar voor. Ik zal dit altijd koesteren.

Voor mij is het nu tijd om mijn eigen pad weer te gaan bewandelen. Het zal weer even zoeken en ontdekken worden, om weer mijn leven te gaan leiden, een leven wat niet om jou draait. De afgelopen jaren was ik toch veel bij jou in gedachte of lijflijk in Poortugaal. Mijn eigen leven is min of meer op pauze gezet. En ik moet nu weer de play -knop vinden.

Het was een intense tijd met veel verdriet en onzekerheid, maar ook met veel warmte en liefde. Ik laat je los in liefde zodat je kan gaan spelen in vrijheid. Lieve mama wees gelukkig en maak je geen zorgen over ons. Je bent natuurlijk altijd welkom om een keer gedag te zeggen, maar voel je niet verplicht, kies nu eens voor jezelf. Wees vrij zonder angst en pijn. Laat deze aarde los.

Ik mis je ontzettend en dat zal nog een tijd blijven. Het is goed zoals het is. Alles is gezegd.

Ik hou ontzettend veel van je en ik hoop je weer te treffen als mijn reis naar het Hiernamaals start. Ik weet dat energie nooit ophoudt te bestaan en dat je altijd zal zijn.

Een heel mooie reis lieve mama, ik geef het stokje nu over aan John.

Dikke knuffel en kussies

Je dochter, Charissa

xxxxx